Strona główna

Zacznijmy może znów od wypowiedzi ekspertów:
„Ponad 300 różnych kolorów i wzorów, które daje nam do wyboru kot orientalny krótko i długowłosy, połaskocze na pewno upodobania każdego przyszłego właściciela. Wystarczy tylko wyobrazić sobie kota syjamskiego noszącego od stóp do głów płaszcz w przeróżnych kolorach: białym, rudym, kremowym, kości słoniowej, niebieskim, orzecha laskowego, lawendowym, cynamonowym albo płowym. To są odmiany jednobarwne. Albo inna wersja: aby otrzymać błyszczący poblask futra należy zmieszać gen odpowiedzialny za srebrną barwę z każdym innym kolorem (poza białym) i mamy dymnego i dumnego kota orientalnego. Albo – zamiast tego – chcielibyście może kolor ograniczony tylko do końcówek włosa? Aby to osiągnąć, także znajdzie się kilka ciekawych możliwości!” (Bob Agresta i Joann Kultala, CFA).

Według hodowców, zarówno znaczenia jak i kolory jednobarwne (solid) zostały zaimportowane z genotypu innych kotów. Gen powodujący występowanie koloru ograniczonego do znaczeń (points) jest genem recesywnym. Z tego powodu można stwierdzić z dość dużą dozą prawdopodobieństwa, że cała populacja kotów syjamskich była w dużym stopniu jednobarwna (solid). Koty syjamskie (z oznaczeniami, nie będącymi jednobarwnymi kotami) były rejestrowane jednak jako Syjamy, a inne automatycznie zaliczane były do innej rasy (jak np. wspomniana wcześniej Havana albo angielska Angora).

Zasadniczą różnicą w wyglądzie kotów syjamskich i balijskich z kotami orientalnymi krótko- i długowłosymi jest więc forma umaszczenia. Występują one w następujących odmianach:

• Barwy pełne: biały, rudy, kremowy, kolor kości słoniowej, czarny, niebieski, kasztanowy – jak w przypadku Havany, lawendowy, cynamonowy albo płowy.
• Dymny: mieszanka białego z jedną z wyżej wymienionych barw (poza, rzecz jasna, białym).
• Cieniowany (shaded): wtedy, gdy tylko końcówki włosa są zafarbowane.
• Parti-Colour: rude albo kremowe plamki na którejś z wyżej wymienionych barw.
• Tabby: pręgowanie tygrysie, prążkowane, pręgowanie klasyczne, cętkowanie.
• Bikolor: któraś z wyżej wymienionych barw z białym.

Budowa ciała kotów orientalnych nie różni się specjalnie od budowy kotów syjamskich czy balijskich. Wszystkie te wymienione koty są eleganckie, smukłe i mają długie nogi. Sprawiają wrażenie jakby w czasie chodu były rozciągnięte. Charakterystyczne dla tych stworzeń jest też to, że są dość muskularne i sprawiają wrażenie bardzo silnych. Wszystkie koty typu orientalnego nie posiadają podszerstka, przez co sierść w dotyku sprawia wrażenie jedwabiście gładkiej. Dokładny opis znajdziecie państwo w dziale poświęconym wyłącznie kotom syjamskim.

Różnica między kotem orientalnym krótkowłosym i długowłosym – jak nie trudno się domyśleć – polega tylko na długości futra. Jedna wersja długa – podobnie jak u kota balijskiego – nie jest wcale bardzo długa. Jest raczej o średniej długości. Ogon kotów długowłosych jest pierzasty, podczas gdy krótkowłosa odmiana posiada zwyczajny, biczowaty ogon typu syjamskiego.