Strona główna

W 1981 miało miejsce pewne spotkanie. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby spotkanie to nie było początkiem nowego rodu w dziejach kociej rodziny. Miranda Bickford-Smith hodowała koty rasy burmańskiej. Wiedziona być może intuicją, postanowiła kupić swojemu mężowi w prezencie Persa szynszylowego. Kocur, o dumnym imieniu Jemari Sanquist, był o krok od kastracji, gdy szczęśliwym trafem (o roli przypadku już była mowa) skrzyżował się z Bambino Lilac Fabergé, liliową kotką burmańską z hodowli pani Smith.

To miłosne uniesienie okazało się brzemiennym w skutki, gdyż kilka tygodni później, 11 września, na świat przyszły cztery kocice. Fakt ten nie spotkał by się z większym zainteresowaniem, gdyby nie wygląd potomstwa. Z połączenie genów tej pary powstały kociaki o czarno cieniowanym srebrzystym futrze. Młode Burmille, jak zaczęto je nazywać (kombinacja rasowych nazw rodziców – BURM(ese-chinch)ILLA), wzbudziły ogromny entuzjazm. W związku z tym, 27 marca 1982 roku, na świat przyszło kolejne pokolenie Burmilli (Jemari Sanquist, jako protoplasta uniknął naturalizacji i skrzyżowany został z inną kotką z burmańskiej hodowli pani Smith). Tym razem świat przywitał mały kocurek, o wdzięcznym imieniu Jacynth. Można było zacząć prace nad oficjalnym zarejestrowaniem nowej rasy.

Pierwsze decyzje zapadły w listopadzie 1983 roku, gdy Cat Association of Britain (CA) tymczasowo zatwierdziło rasę burmilla. Siedem lat później, w maju 1990 roku, po tym jak CA stało się członkiem FIFe, rasa burmilla została oficjalnie wpisana na listę nowych ras i tym samym dopuszczona do konkursów.