Strona główna

Magia roztoczona przez Persa może dość szybko się ulotnić, gdy nadejdzie czas zadbania o jego piękne futro. I niestety duże pokłady cierpliwości naszego pupila niekoniecznie muszą nam się udzielić… Pielęgnacja kota perskiego to przede wszystkim systematyka i dokładność. Tak długie i okazałe futro wymaga codziennego czesania i kąpieli – może nie codziennych, ale nie mniej regularnych i przy użyciu odpowiednich szamponów. Codzienne czesanie Persa powinno wejść w nawyk, bo nawet kilkudniowe „lenistwo” może stworzyć kołtunowego potwora z włosów naszego pupila. Czasem do pozbycia się nieproszonego gościa wystarczy grzebień z szeroko rozstawionymi zębami. Ale niekiedy jedynym rozwiązaniem bywa użycie nożyczek… A tego arystokratyczna godność może nie zrozumieć. Dlatego najlepiej każdego dnia znaleźć 15-20 minut tylko dla naszego Persa.

Tak, jak nie możemy zapomnieć o regularnej pielęgnacji futra, tak nie możemy pominąć wielkich, perskich oczu (a trudno ich nie zauważyć). Pomijając genetyczne modyfikacje, które dodatkowo komplikują kocie życie, Pers ma tak zbudowaną rogówkę – jest duża i wypukła – że narażona jest na liczne urazy mechaniczne, a także (i przez to) na bolesne infekcje. Wiemy, jak nieprzyjemne bywają te dolegliwości, dlatego musimy codziennie przemywać oczy naszego Persa wacikami nasączonymi ciepłą, przegotowaną wodą, a najlepiej specjalistycznymi preparatami.

Obok opisanych czynności pielęgnacyjno-profilaktycznych, niezwykle ważna jest (jak u każdego kota) dobrze dobrana, zbilansowana dieta. Pers chętnie schrupie danie z mięsa drobiowego, wołowego; nie pogardzi też nabiałem – chudym białym serem, jogurtem, a także suchą karmą. Dobrze zrobi mu również, dodana do mięsa, przekąska z gotowanych warzyw – marchewki, selera, pietruszki. A jako bonus i niezbędny dodatek powinniśmy częstować go witaminami, bo Persy bywają kotami chorowitymi. Do rzeczy niewskazanych kociemu żołądkowi możemy zaliczyć sztucznie konserwowane, przyprawiane wędliny, surowe ryby, mięso wieprzowe, ziemniaki, surowe jajka (ale trochę gotowanego Persowi nie zaszkodzi). Do popicia wszystkich zdrowych składników perskiej diety należy podawać świeżą wodę – niegazowaną mineralną lub odstaną (około 24 godzin) wodę z kranu. Jak w przypadku większości kotów, Pers nie trawi laktozy zawartej w mleku krowim, stąd też – jeżeli chcemy wzbogacić dietę naszego pupila o białka z mleka – można od czasu do czasu poczęstować Persa mlekiem kozim.

Gdy dopilnujemy z naszej strony wszystkich obowiązków, możemy przeżyć z naszym pupilem długie lata, bo przeciętna długość życia kotów perskich to 13-15 lat.