Strona główna

Ciekawostką u Burmy jest kolor futra. Potrafi się on zmieniać pod wpływem temperatury. Wysoka powoduje, że futro jaśnieje, a w niższej temperaturze zaczyna ciemnieć. Dlatego też kociaki przychodzą na świat w jaśniejszej okrywie włosowej, zapewne z powodu wysokiej temperatury ciała matki. Ostateczny kolor kształtuje się do końca drugiego roku życia.

Jak przystało na błękitnokrwistą, szlachetnie urodzoną istotę, kot burmański posiada swój herb. Jego główną częścią jest wizerunek sobolego kota burmskiego. Nieco poniżej kota znajduje się Budda, znany z pagody Szwegadon. Budda po swojej lewej stronie ma słonie niosące drzewo tekowe, a po prawicy birmańską kobietę wykonująca taniec tradycyjny dla świąt birmańskich. Wszystko na tle domu charakterystycznego dla miasta Rangun. Zwieńczeniem herbu jest paw, który symbolizuje Birmę – ojczyznę Burmy. Ptakowi towarzyszą lwy, zwane Klinthe. Całość herbu zamykają zdobienia typowe dla birmańskich buddyjskich świątyń. U podnóży herbu znajdują się napisy – zawołania: Kot Burmski – Inteligencja – Godność – Uczuciowość. Tylko tyle i aż tyle – cała „burmowatość” zawiera się w tych trzech słowach.