Strona główna

Przodków chausie czyli koty chaus, tak dobrze znane w starożytnym Egipcie, w czasach nowożytnych odkryto i opisano dopiero w XVIII wieku. Chausy do dziś chętnie osiedlają się w pobliżu ludzkich siedzib, nie atakują ludzi ani się ich nie boją. Spotyka się je w północnej Afryce, całej południowo-zachodniej i centralnej Azji, aż po Indie, Nepal, Cejlon i Półwysep Indochiński i na tych obszarach prawdopodobnie wielokrotnie w historii krzyżowały się już z kotami domowymi, ale dopiero pod koniec XX wieku hodowcy kotów w USA zaczęli eksperymentować z tworzeniem ras z wybranych gatunków dzikich kotów. Od niedawna hodowcy zainteresowali się też bliżej możliwościami kontrolowanego tworzenia hybryd kotów błotnych z kotami domowymi i w wielu hodowlach na świecie powstają różnorodne mieszańce kota domowego i kota błotnego, a chausie jest hybrydą najbardziej znaną wśród nich.

Pierwsze udane krzyżówki chausie pojawiły się w hodowlach już w latach 60. i 70. ubiegłego wieku. Celem tych eksperymentów hodowlanych było stworzenie dużego, silnego, domowego kota o dzikim wyglądzie, ale łagodniejszym charakterze, który stanowiłby bezpieczniejszą alternatywę dla ludzi zafascynowanych dzikimi kotami. W latach 90. powrócono do tego pomysłu hodowlanego, wykorzystując nową wiedzę i dotychczasowe doświadczenie hodowców. I tak pojawił się kot chausie. Swoją nazwę zawdzięcza dzikiemu przodkowi: kot błotny to po łacinie Felis chaus.

Początkowo do stworzenia chausie używano różnych ras kota domowego (między innymi koty bengalskie, egipskie mau, orientalne krótkowłose, a także ocicaty, zwykłe koty krótkowłose oraz koty abisyńskie), ale obecnie dopuszczalne są jedynie krzyżówki z kotami domowymi krótkowłosymi i abisyńskimi, które charakteryzują się dużym podobieństwem do dzikich kotów chaus, ale są od nich mniejsze.

Chausie jako osobna rasa zostały zaakceptowane i zarejestrowane przez TICA (The International Cat Association) dopiero w marcu 1995 roku, a od maja 2003 chausie znalazły się w grupie ANB (Advanced New Breed), która umożliwia dostęp do wystaw i jest w trakcie nich oceniana, ale jeszcze bez możliwości otrzymania tytułów. Jest to ostatni etap przed pełnym uznaniem rasy i uzyskaniem dostępu do uzyskiwania tytułów, o co obecnie czynią starania hodowcy tej rasy.

Pierwsze pokolenia hybryd chausie (F1) urodzone bezpośrednio ze skrzyżowania chausa z kotem domowym są w połowie dzikimi zwierzętami i wykazują więcej dzikich cech niż pokolenia kolejne (F2, F3, F4), które mają mniej „dzikiej krwi”. Jako rasa chausie uznawane są pokolenia od F3 (bez krzyżowania z chausem) i tylko od tego pokolenia mogą być pokazywane na wystawach. Rasa chausie nie jest uznawana przez FIFe i wciąż bardzo rzadka w Europie.