Strona główna

Mamy już w naszej kolekcji koty, które zachowują się jak psy. Takie, które są na etykietach przednich rosyjskich wódek. Są koty francuskie, angielskie, japońskie. Z ogonami i bez. O futrze gładkim i jedwabistym w dotyku , jak i w ogóle bez sierści. Jednak nie opisywaliśmy jeszcze kocich tancerek. I to nie byle jakich, bo ze świątyń znajdujących się na indonezyjskich wyspach Bali. Kto by pomyślał, że kot potrafi tańczyć?

A jednak! Koty balinese, często nazywane po prostu balijskimi, to tak naprawdę półdługo włosa odmiana kota syjamskiego. Zresztą na początku hodowcy próbowali nazwać nasze tancerki z wysp Bali zwyczajnie „kotami syjamskimi długowłosymi”, ale nikomu to nie pasowało. Ani hodowcom, ani rozkochanym w tej rasie fanom. Zauważyli oni bowiem, że długowłosa wersja kota syjamskiego porusza się jakoś inaczej – z większą gracją, bardziej gładko, dostojnie, jak gazela. Z tak wielką elegancją, jakby świat na chwilę miał się zatrzymać i po prostu podziwiać to majestatyczne stworzenie. Jednak ci, którzy chcieliby specjalnie udać się na wyspy Bali, aby podziwiać ten koci synonim wdzięku i urody, musieliby się nieźle naszukać. A to dlatego, że rasa ta powstała w Stanach Zjednoczonych. I to całkiem niedawno – w połowie ubiegłego stulecia.

Rasa opisywana w tym rozdziale nie jest tylko długowłosym wariantem kota Syjamskiego – poprzez krzyżowanie z innymi rasami (o czym będzie mowa dalej) powstała bardzo podobna, ale jednak inna rasa; poniżej opisaliśmy najbardziej charakterystyczne dla Balijczyków cechy odróżniającego go od kota syjamskiego. Aby poszerzyć wiedzę o nieopisanych tutaj cechach zapraszamy do rozdziału o kocie syjamskim. Wszak te dwie rasy idealnie się uzupełniają.

Kot balinese (balijski)

Kot balinese (balijski)

Kot balinese (balijski)