Kot syberyjski
cookies
Serwis internetowy swiatkotow.pl używa plików cookies.
Korzystając ze strony internetowej www.swiatkotow.pl wyrażasz zgodę na używanie plików cookies, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.
Więcej szczegółów w naszej Polityce Cookies.
Artykuł tygodnia
Zawody, które zapewnią Ci stabilność zatrudnienia - dlaczego oraz gdzie szukać takich ofert pracy?
W dzisiejszych czasach, gdy rynek pracy podlega ciągłym zmianom, wybór zawodu gwarantującego stabilność zatrudnienia może wydawać się trudnym zadaniem. Jednak pewne branże i profesje oferują większą pewność zatrudnienia niż inne, dzięki czemu możemy spać spokojniej, wiedząc, że nasza przyszłość zawodowa jest bezpieczna. W tym artykule przyjrzymy się, które zawody zapewniają stabilność zatrudnienia i dlaczego, oraz gdzie można szukać takich ofert pracy.Kot syberyjski - hodowla
Koty tej rasy dojrzewają powoli i pełną dojrzałość fizyczną osiągają w wieku 4-5 lat. Jest to istotne z punktu widzenia hodowcy, który zamierza krzyżować swoich podopiecznych.
Koty syberyjskie cieszą się dobrym zdrowiem. Długi okres inkubacji w mroźnym klimacie Syberii uczyniło z nich rasę wytrzymałą i krzepką. Niestety, mimo tego, kot syberyjski jest bardziej podatny na pewne choroby. Jedną z nich jest wielokrotnie już omawiana kardiomiopatia przerostowa, czyli HCM (dokładny opis znajduje się w artykule Choroby Maine Coona). Choroba ta zdaje się być najważniejszą i najgroźniejszą dysfunkcja nękającą naszego bohatera.
Innym schorzeniem pojawiającym się u przedstawicieli tej rasy jest FUS (Feline Urethral Syndrome). Co to za choroba? Przede wszystkim jest to zespół pewnych symptomów, które prowadzą do bolesnego zapalenia pęcherza moczowego, podrażnień lub zablokowania dolnych dróg moczowych, czyli pęcherza lub cewki moczowej. Schorzenie to występuje częściej u kocurów, niż kotek. Istnieje kilka warunków, których pojawienie się może doprowadzić do FUS. Są to, m.in.: zablokowanie cewki moczowej przez kryształki (zwane struwitami) lub stany ropne; urolithy – kryształki uformowane ze szczawianu wapnia i struwitów, które blokują i uniemożliwiają prawidłowy przepływ moczu (urolithy mogą tworzyć się w organizmie kota z powodu nieodpowiedniej, za suchej karmy; z powodu niskiej aktywności fizycznej kota lub gdy kuweta naszego pupila nie jest regularnie i dokładnie czyszczona). Do wystąpienia FUS przyczyniają się także bakterie, które powodują zapalenia pęcherza i cewki moczowej, a także stres. Dlatego tak ważne jest zapewnienie naszemu kotu bezpiecznego i spokojnego środowiska życiowego.
Jak poznamy, że z naszym kotem może być coś nie tak? Do najczęstszych objawów FUS należą:
- oddawanie moczu poza kuwetę
- skąpomocz
- zbyt częste oddawanie moczu
- parcie na mocz
- krew w moczu naszego kota
- gdy wchodzi do kuwety, wyraźnie widzimy, że chce się załatwić, ale wychodzi z kuwety bez oddania moczu
- kiedy widzimy i słyszymy, że oddawanie moczu sprawia naszemu pupilowi ból
Co wtedy? Powinniśmy niezwłocznie udać się z naszym kotem do specjalisty. Weterynarz, jeżeli tylko stan kota na to pozwoli, powinien wziąć próbkę moczu kota i zbadać ją pod kątem obecności kryształków, bakterii i białych krwinek (te czynniki mogą być wskazówką, że w pęcherzu naszego kota są kamienie). Jeżeli nasz kot nie jest w stanie sam oddać moczu wtedy potrzebna będzie ingerencja chirurgiczna. Weterynarz, stosując metodę zwaną cystocentesis, nakłuwa igłą brzuch kota, wprowadza igłę do pęcherza i pobiera próbkę moczu. Może i brzmi to drastycznie, ale przynosi kotu ogromna ulgę, gdyż opróżnia napełniony do granic możliwości, obolały pęcherz.
Jak powinno się leczyć FUS? Jeżeli u naszego kota zdiagnozowano kamienie lub inne przeszkody uniemożliwiające prawidłowe wydalanie moczu, niezbędny jest zabieg wprowadzenia cewnika do cewki moczowej. Lekarz robi to w znieczuleniu ogólnym, więc nasz pupil nie będzie nic czuł. Ważna jest także opieka farmakologiczna. Jednym z leków stosowanym co prawda u ludzi, ale przynoszącym rezultaty także u kotów, jest sulfotlenek dimetylu. Istotna jest również profilaktyka, a w tym przypadku to badanie moczu kota co pół roku. Po przebytej chorobie rozsądna będzie zmiana diety – odstawienie suchego pokarmu na rzecz mokrego, podawanie kotu dużych ilości wody oraz bezwzględne dbanie o czystość kociej kuwety.
Uwaga nr 1 – z racji, że rasa syberyjska jest naturalna, nie dopuszcza się do krzyżowania jej z żadną inną.
Uwaga nr 2 – różne badania amerykańskich naukowców dowodzą, że koty syberyjskie nadają się dla alergików, gdyż nie wywołują reakcji alergicznych. Nie do końca zgadza się to z prawdą. Fakt, ślina kotów syberyjskich zawiera mniej białka Fel d1 (tego, które wywołuje u ludzi alergię), jednak nie jest go całkowicie pozbawiona. Dlatego, gdy chcemy stać się właścicielem Syberyjczyka, a wisi nad nami lub członkami naszej rodziny widmo wystąpienia reakcji alergicznej, powinniśmy przez jakiś czas poprzebywać w otoczeniu kota. Jeżeli symptomy uczulenia nie wystąpią, jesteśmy szczęśliwcami, którzy będą mogli dostąpić zaszczytu obcowania z przybyszem z dalekiej Syberii.