Strona główna

No cóż, istnieje pewne prawdopodobieństwo, że wygląd Cornish Rexa nie wszystkim przypadnie do gustu. Nie każdy będzie w stanie docenić finezję i nietuzinkowość aparycji, jaką natura obdarzyła te koty. Ciało długie, smukłe, eleganckie. Długie nogi (tylne dłuższe niż przednie), wypukła klatka piersiowa, łukowaty grzbiet – niektórzy porównują Cornish Rexy do chartów angielskich. Nie mija się to za bardzo z prawdą. „Korniszon” wygląda jak osobnik wprost stworzony do wyścigów i gonitw.

Od początku nosa po czubek ostro zakończonego ogona koty te to jedna wielka, mrucząca aerodynamika. Nie bez przyczyny otrzymały zaszczytny tytuł najszybszego kociego rodu. Dzięki bardzo dobrze rozwiniętym biodrom i umięśnionym nogom, potrafią bez problemu wskakiwać na duże wysokości, zmieniać kierunek w trakcie biegu, bądź gwałtownie stawać. Cornish Rex sprawia wrażenie wątłego, delikatnego, efemerycznego… Tak, to tylko wrażenie. To kot, który pod subtelnością zewnętrza ukrytą ma ogromną wewnętrzną siłę. Mocne kości, silne mięśnie – to sprawia, że ciało naszego Kornisza jest zaskakująco ciężkie. Przeciętna samica waży około 3 kilogramów, natomiast waga samca dochodzi do 5 kilogramów. Oczywiście, są rasy kotów o wiele cięższe, ale jak na samą skórę i kości to całkiem niezły wynik.

Niezwykła u Reksa kornwalijskiego jest głowa i wszystko, co się na nią składa. Kości policzkowe tych kotów są bardzo mocno zarysowane, wypukłe. To sprawia, że policzki lekko się zapadają i czynią twarz nieco „wychudłą”. Kot wygląda, jakby coś zassało go od środka, ale to idealnie wpisuje się niezwykłą powierzchowność Cornish Rexa. Ich głowa ma kształt klinowaty, jest pociągła i dłuższa niż szersza. Od góry zakończona szerokim i płaskim czołem, a od dołu zamknięta wydatnym podbródkiem. Z profilu jeszcze dokładniej widać kornwalijską specyfikę – od czubka głowy poprzez nos wiedzie prosta linia, która sprawia, że Cornish Rex przypomina nieznacznie pitbulla (zwłaszcza jeżeli jest biały). Nie przysłania to jednak w żaden sposób elegancji i dostojności, która promieniuje z jego oblicza.

Jeżeli kot zniknie nam z pola widzenia, to wypatrujmy uszu, bo to pierwsza rzecz, jaką mamy szansę ujrzeć. Ogromne, szerokie, osadzone wysoko na głowie, zwrócone są lekko ku przodowi. Sprawiają wrażenie wiecznie czujnych radarów, wyłapujących każdy, nawet najcichszy dźwięk. Można odnieść wrażenie, że jak dla nietoperzy, tak dla kotów Cornish Rex echolokacja nie ma tajemnic. Nie możemy pominąć także pięknych korniszonowych oczu. Czyste, przejrzyste spojrzenie miedziano-bursztynowych iskierek rozczuli każdego.

Reks kornwalijski ma coś, czego nie mają inne koty. Coś, co określa i decyduje o wyjątkowości tej uroczej istoty. Tym czymś jest oczywiście futro, a właściwie sam podszerstek, bo Cornish Rexy nie mają ochronnej zewnętrznej okrywy futra. Gdy raz dotkniemy tej niezwykłej struktury, nie będziemy mogli o niej zapomnieć. Krótkie, miękkie, spoiste… W dotyku przywodzi na myśl najbardziej luksusowy aksamit. Fale i drobne loki pokrywają całe ciało, nadając kotu wygląd pluszowej maskotki. Szczególnie widać to zaraz po urodzeniu. Młode Cornish Rexy, jeszcze mokre od wód płodowych, już są pokryte drobnymi lokami. Kiedy wyschną, futro się zbija, staje się grubsze i tworzy mocne loki, skręty i fale. Co więcej, wąsy i brwi młodych oraz dorosłych Cornish Rexów także są skręcone.

Gotowość do prezentacji niezwykłego umaszczenia koty tej rasy osiągają pomiędzy 18 miesiącem, a 3 rokiem życia. Możemy je podziwiać w najróżniejszych odmianach kolorystycznych: od białego, po czarny i niebieski, poprzez rudości, colorpoint (charakterystyczny dla Syjama) oraz różne rodzaje pręgowań. Nawet bardzo wybredny kociarz znajdzie pośród Cornish Rexów urzeczywistnienie swoich marzeń.