Strona główna

Ojczyzną naszego bohatera jest Kanada. To tam, w połowie lat ’60 ubiegłego stulecia (dokładnie w roku 1966), całkiem spontanicznie narodził się bezwłosy kot. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że kocię było dzieckiem owłosionych rodziców. Jak można sie domyślić, stworzenie wzbudziło niemały zachwyt. Postanowiono więc na szerszą skalę zająć się hodowlą.

Jednak nowa rasa okazała się bardziej tajemnicza, niż sądzono. Zbyt mała pula genów, niedostateczna wiedza na temat mutacji, która wywołała brak owłosienia skutecznie utrudniały wszelkie plany. Nowe mioty były słabego zdrowia i rzadko udawało się utrzymać młode przy życiu. Nie poddawano się jednak. Koty, które przeżyły zawędrowały za Ocean, do Holandii, aby tam hodowcy spróbowali zmierzyć się z trudami hodowli bezwłosych kotów. To pozwoliło z biegiem czasu wzbogacić pulę genetyczną Sfinksów, zwanych na początku Kanadyjskimi bezwłosymi. Pomogli w tym także Amerykanie, którym w 1975 roku, w Minnesocie, w wyniku spontanicznej mutacji w miocie „zwykłych” kotów również urodził się ten niezwykły.

Wykształciły się zatem dwie linie hodowlane: amerykańska (USA + Kanada) oraz europejska. Hodowcy dzielili się doświadczeniami oraz hodowlami. Odległość, jaka dzieli Europę i Amerykę Północną miała duży wpływ na wygląd Sfinksów. W hodowli holenderskiej (europejskiej), aby poszerzyć pulę genetyczną nowej rasy do krzyżówek wybierano koty orientalne, Syjamy, rosyjskie niebieskie- koty są smuklejsze. W Ameryce zaś preferowano krzyżówki z Reksami dewońskimi oraz Amerykańskimi krótkowłosymi, co spowodowało, że koty mają, np. krótsze głowy.

Europejska FIFe, za wzorcowy typ Sfinksa uznała ten amerykański, więc europejscy hodowcy zaczęli dostosowywać swoje hodowle do obowiązującego standardu. Dzięki selektywnej hodowli, jak również dzięki współpracy Europy i Ameryki możemy podziwiać współczesnego Sfinksa. Choć trzeba przyznać, że uznanie Sfinksa przez najważniejsze organizacje felinologiczne zajęła trochę czasu. W 1985 roku nową rasę uznała TICA (The International Cat Association), w 1998 roku CFA (Cat Fanciers’ Association). A niedawno, bo w 2002 roku, Sfinksa zatwierdziła i zarejestrowała FIFe.