Strona główna

Ojczyzną kota kurylskiego są, należące do Rosji i Japonii, Wyspy Kurylskie. Wyspy bardzo długo trzymały swój naturalny koci skarb w ukryciu. Kurylski bobtail około 150 lat żył w odizolowaniu od stałego lądu i ludzkich oczu. A szerokiemu gremium pokazał się dopiero w połowie ubiegłego stulecia. Stało się to za sprawą żołnierzy powracających na stały ląd i naukowców, którzy eksplorowali Wyspy Kurylskie. I nie do końca wiadomo, jak wyewoluowały koty z tak oryginalnym ogonem.

Gdy zobaczono te koty po raz pierwszy sądzono, że są to po prostu japońskie bobtaile. Ale dokładniejsza obserwacja wykluczyła te przypuszczenia. Niektórzy sądzą jednak, że są bobtaile kurylskie są protoplastą japońskiego kuzyna. Niewiadomo… Tak czy inaczej koty kurylskie, po latach odosobnienia i życia w dzikości, wreszcie trafiły pod strzechy. I to dosłownie, bo wiele osób jeździło specjalnie na Wyspy, aby przywieźć kota, który zdobywał coraz większą popularność.

Jedną z tych osób była pani Tatiana Boczarowa-Michajłowa. Stała się właścicielką hodowli „Talizman” – pierwszej rosyjskiej hodowli kotów kurylskich. Pani Boczarowa prezentowała swoje bobtaile na różnych wystawach, ale bardziej jako ciekawostki. Był początek lat ’90 i niestety nie było jeszcze oficjalnych klubów, które zrzeszałyby miłośników tych miauczących oryginałów. Jednak niecodzienny wygląd i niesamowity charakter spodobały się do tego stopnia, że już w roku 1991 koty pani Boczarowej stawiały pierwsze kroki na wystawach, na razie jednak nie widniały w oficjalnym spisie ras. Na szczęście, dość szybko uległo to zmianie.

Soviet Felinological Federation (SFF) wypracowało standard rasy i w 1992 uznało ją za oficjalną. Kurylski bobtaile mogły „legalnie” prezentować swoje atuty na światowych wybiegach. Trzy lata później rasę zatwierdziło World Cat Federation (WCF). W roku 2003 TICA i FIFe uznało rasę kurylski bobtail za naturalną, rodzimą rasę rosyjską. No cóż, historia pochodzenia kurylskiego bobtaila nie należy do owianych legendą, pełnych tajemnic i niedomówień opowiadań. Pokazuje jednak, że natura wciąż ukrywa wiele pięknych skarbów, które czekają na swoich odkrywców…