Strona główna

Koty z Egiptu uważane są za jedną z najstarszych, o ile nie najstarszą, udomowioną kocią rasę (czystej krwi). Swój rodowód (a można go szacować na około 4000 lat!) kot egipski czerpie prawdopodobnie od Felis Lybica Ocreata – dziko żyjącego afrykańskiego kota. Do Starożytnego Egiptu nasz cętkowany bohater dotarł drogą handlową około roku 1500 p.n.e. i bardzo szybko wkradł się w serca Egipcjan. Do tego stopnia, że otrzymał status bóstwa, a jedną z bogiń – Bastet – uwieczniano z kocim obliczem. Mau był święty i nietykalny. Jego wyrzeźbiona postać zdobiła najważniejsze miejsca i świątynie, a tajemnicze hieroglify i papirusy oddawały boskość.

Wyjątkowość Mau nie przeminęła wraz z kresem panowania Faraonów. Mau czekał na odrodzenie. I odrodzenie nastąpiło w połowie ubiegłego wieku. Nieco wcześniej, bo w 1940 Mau zaczął pojawiać się na europejskich wystawach. Ale prawdziwy rozkwit błękitnokrwisty Mau zawdzięcza innej arystokratycznej głowie. W 1956 roku rosyjska księżniczka Natalia Trubecka, wraz ze swoim srebrnym Mau, kotką o imieniu Baba, opuściła Włochy i osiedliła się w Nowym Jorku. Baba, jej syn Jojo i ich córka Liza byli protoplastami słynnej hodowli Fatima – pierwszej na świecie hodowlanej linii kotów Mau. Niestety, niewielka liczba kotów wymusiła konieczność krzyżowania ich z innymi rasami orientalnymi, jak Syjam, Abisyńczyk czy Bengal (dzięki tej krzyżówce w 1980 roku utworzono tzw. linię indyjska Mau). Krzyżowanie kotów utrwaliło współczesny fenotyp kotów Mau.

Jak do nowej rasy odnosiły się organizacje felinologiczne? Z pewną rezerwą… W Stanach Zjednoczonych rasa Mau za oficjalna uznana została dopiero w 1968 roku. W Europie sława Mau pozwoliła mu cieszyć się statusem kota z rodowodem w 1977 roku, kiedy TICA wpisało go listę. Prawie 20 lat później Mau zyskał przychylność FIFe, która w 1994 roku uznała wyjątkowość potomka świętych egipskich kotów.