Strona główna

Korat to kot wyjątkowo rodzinny. Uwielbia dzieci oraz inne koty (swojej rasy) i bardzo szybko przywiązuje się do osób, z którymi przebywa. Z tego powodu ważne jest, że wszyscy, którzy obcują z Koratem, będą pamiętali o jego potrzebie ciągłego ruchu. Jest bowiem tak, że męczy się w zamkniętych pomieszczeniach i małych mieszkaniach. Najlepiej więc mieć w domu balkon albo zabezpieczony ogród. Należy też pamiętać o tym, że jeśli decydujemy się na to, by mieć w domu tylko jednego Korata, to musimy mieć na tyle wolnego czasu, żeby nie odczuł on samotności. One wprost nienawidzą samotności. Kiedy mają towarzysza zabaw, ich naturalne potrzeby ruchu są po części spełnione, ale jeśli nie ma w domu innego kota, siłą rzeczy stajemy się ich jedynym towarzyszem życia, a co za tym idzie: musimy biegać, skakać i pewnie wdrapywać się na firanki.

W naturze nic nie ginie, więc dzika natura Koratów, która się objawia głównie podczas zabawy, musi zostać zrównoważona przez gigantyczną potrzebę pieszczot. Nie zapominajmy więc, że każdego dnia musimy poświęcić około godziny na pieszczoty, kiedy to kot będzie mógł posiedzieć na naszych kolanach i pomruczeć w spokoju. Korat będzie także wdzięczny za ciepłe miejsce na lekkim podwyższeniu, z którego będzie mógł bacznie obserwować ruchy swojego właściciela i innych kotów w domu.

To koty, które z łatwością uczą się nowych rzeczy. Jeśli na przykład będziemy chcieli nauczyć je aportowania z szukaniem, nie powinno to sprawić większego problemu dla tego tajskiego egzotyka. Z chęcią uczy się także różnych sztuczek na zasadzie: podaj łapę, siadaj itp. I im więcej tego typu rzeczy potrafi zrobić, tym dla niego lepiej, bo czuje się potrzebny i doceniony.

Mimo tego, że to koty bardzo aktywne, kochają ciszę. Same mogą robić sporo hałasu, ale lepiej, żeby inni domownicy nie szli w ich ślady. Będą się po prostu czuły źle w domu, w którym domownicy lubią chaos, nieporządek i huczny tryb życia. Uwaga! Koraty mają bardzo dobrze rozwinięte wszystkie zmysły, w tym także słuch. Dlatego trzeba bardzo uważać kiedy instalujemy w domu nowy telefon, dzwonek albo kiedy sprawdzamy dźwięki budzika w nowej komórce. Koraty są na tym punkcie do tego stopnia wyczulone, że hodowcy polecają przyzwyczajać je już w pierwszych momentach życia do typowych dla domu dźwięków. Dobremu samopoczuciu kota nie służą nieszczelne okna wychodzące bezpośrednio na ruchliwą ulicę albo lotnisko czy tory kolejowe w okolicy, mogą one także spowodować uszkodzenia aparatu słuchu.

Te tajskie istoty mogą się przyzwyczaić do psów, jednak pod warunkiem, że nastąpi to za młodu. Z wiekiem Korat staje się łagodniejszy i wtedy można o nim powiedzieć, że ma spokojny temperament. Uwielbia być rozpieszczany, także jedzeniem. Zwyczajna dieta może nie wystarczyć, mimo tego że jest ważna (surowe mięso jest jak najbardziej wskazane, potrzebują tego mięśnie). Najlepiej kupić od czasu do czasu jakiś niespodziewany smakołyk i mieć w szafie zawsze lubiane przez Koraty pyszności.

Koraty to idealne koty domowe. Z powodu braku podszerstka niezbyt dobrze znoszą niskie temperatury, a kiedy byśmy chcieli naszego nietypowego kota z Tajlandii wypuścić na śnieg, to na pewno wróciłby wyziębiony. Nie powinny być także wystawiane na przeciąg, bo łatwo łapią różnego rodzaju zapalenia, w tym i zapalenie nerek.

Sierść Koratów jest bardzo łatwa do pielęgnacji. Z powodu braku podszerstka nie wypadają włosy podczas pieszczot i czesania, dlatego też uważa się, że to kot w miarę dobrze znoszony przez alergików. Kąpiele nie są w przypadku tych kotów konieczne. Wyczesywanie raz w tygodniu obumarłych włosów wystarczy w zupełności. Należy pamiętać o tym, że szczotka musi być miękka – jeśli używamy gumowej szczotki, musimy być bardzo ostrożni, bo możemy uszkodzić sierść.

Możemy próbować obcinać pazurki Koratów specjalnymi obcinaczami, ale uwaga – odrastają one w błyskawicznym tempie. Do pielęgnacji uszu możemy zastosować specjalne maści, ale należy pamiętać o tym, szczególnie u wrażliwych na dźwięki Koratów, że uszy to początek przewodu słuchowego!

Koraty są ciekawskie. Pamiętajmy więc o tym, żeby pochować (podobnie jak w przypadku małych dzieci) niebezpieczne przedmioty, maści, niebezpiecznie wystające kolce… Uważajmy także na zamykanie okien i drzwi. To sprytne bestie i bardzo łatwo znajdą sposób, aby sobie otworzyć drogę do wolności.