Strona główna

Rasa Manks i Cymric, choć piękna, jest bardzo rzadką i niezwykle trudną w hodowli. Decydujący wpływ ma tutaj mutacja, która odpowiada za brak ogona. Mutacje genowe w niektórych przypadkach nie ograniczają się tylko do pojedynczej zmiany w wyglądzie lub anatomii. Często pojawiają się dodatkowe anomalie, które niekorzystnie wpływają na zdrowie kota. W przypadku opisywanej rasy możemy mówić o tzw. syndromie Manksa. Ujawnia się szczególnie w przypadku skrzyżowanie kocicy i kocura w typach „rumpy”. Hodowcy przez pierwsze cztery miesiące nie mogą dopuszczać do krzyżowania młodych.  Albowiem do czwartego miesiąca syndrom Manksa powinien się ustabilizować – będziemy wiedzieli, w jaki stopniu rozwinął się on u kota. Ponadto te cztery miesiące to doskonały czas na socjalizację naszego pupila. Brak ogona nie jest jedynym defektem, który powoduje wspomniana mutacja. Możemy zaobserwować aberracje w budowie kości miednicy. W parze podążają także nieprawidłowości w rozwoju kręgosłupa takie, jak skrócenie niektórych kręgów, ich zmniejszona liczba lub zrośnięcie (w odcinku ogonowym). I to jest chyba największym problemem dla opiekuna, ale przede wszystkim dla kota. Zmiany w obrębie kręgosłupa, a co za tym idzie rdzenia kręgowego i układu nerwowego bywają bardzo poważne. Jedną z chorób towarzyszących syndromowi Manksa jest rozszczep kręgosłupa (spina bifida), czyli niezamknięcie się kanału kręgowego – brak tylnej części łuków kręgowych. Konsekwencje i lista kocich dolegliwości jest niestety długa:

• kot może mieć problemy z kontrolowaniem wydalania moczu i kału (nietrzymanie)
• problemy z okrężnicą
• liczne zatwardzenia
• może pojawić się porażenie tylnych kończyn
• brak koordynacji ruchowej
• problemy z poruszaniem się, bieganiem – owo charakterystyczne podskakiwanie kotów rasy Manks / Cymric

Problemy z wypróżnieniem mogą być także przyczyną wypadania odbytnicy (prolapsus ani) u kota. Gdy tylko zauważymy, że dzieje się coś niepokojącego, musimy niezwłocznie udać się z naszym pupilem do weterynarza. Ta bardzo przykra dolegliwość może i powinna być leczona, aby uchronić kota przed cierpieniem i poważniejszymi konsekwencjami.

Innym schorzeniem, które może pojawić się u kotów tej rasy jest choroba skóry, związana z zagłębieniem w miejscu ogona. Jest ono bardzo podatne na piodermię zgorzelinową (pyoderma gangrenosum, PG), która powoduje gromadzenie się ropy w zagłębieniu ogona. Musimy dbać o czystość tego miejsca. A, gdy zauważymy, że mimo wszystko gromadzi się tam wydzielina ropna, powinniśmy ostrzyc futro i na ogoloną skórę stosować odpowiednie maści z antybiotykiem.