Strona główna

Dzisiaj pani ma kochana, płacze od samego rana. Ciągle kwili i zawodzi, o co jej też może chodzić? "Kończą się dziś ferie moje, co będzie bez nich się boję!" Więc ja wnet się roześmiałam i mą panią obściskałam. "Wszak to nędzne jest zmartwienie, lepiej troszcz o pożywienie."

Wczoraj wpisu nie dodałam, bo imprezkę fajną miałam. Mej znajomej urodziny, radość dla całej rodziny. Cudownie się wyszalałam, a wczoraj wciąż odsypiałam. Więc wybaczcie mi kochani, chyba rozumiecie sami. Nie miałam ja siły wczoraj, by wstać choć do monitora. Lecz na mnie się nie gniewacie, bo mnie przecież wciąż kochacie.

Dzisiaj śnieżek u mnie spadł, puch ten okrył cały świat. Bałwana lepią sąsiedzi, a Spajki wciąż w budzie siedzi. Ja oczywiście na grzejniku, a Petra obok, w koszyku. Maja mnie za ogon łapie, Messy leży na kanapie... Przyniósł śnieg radości wiele, wszystkim jest teraz weselej.

Dzisiaj bardzo się zmartwiłam, aż z grzejniczka zeskoczyłam. Pomyślałam sobie (ale nie mów nikomu), o tych biednych kotach, co nie mają domu. Nikt ich nie pokocha, nikt ich nie pogłaszcze, lecz z ochotą wrzuci w nienawiści chaszcze. Łezka spłynęła po mym nosku małym, okrutny zdawał dla mnie się świat cały. Jak można tak przecież - tego nie rozumiem, toż złość to stanęła w miejsce ludzkich sumień. Niech choć raz zobaczę ludzką złość obłudną, to ja już pokażę kocią zemstę trudną. Za nasze bóle i ciężkie troski, koty zaraz za mną na podbój ludzkiej wioski!

Dziś przysłowie przeczytałam i ze strachu aż zadrżałam. "Częste mycie skraca życie" - pisał ktoś zdumiony skrycie. Ja co chwilę wszak się myję, czyszczę łapki, główkę, szyję. Myję się ja nienagannie, dokładniutko i starannie. I tu nagle hasło takie, moje myśli mocno drapie. W chwilę zaraz oniemiałam i żałośnie zapłakałam. Lecz pani mnie pocieszyła, troskę moją ukoiła. "Nie wierz w przysłowiowe słowa, bo od przysłów boli głowa."

Dziś wesoła jestem cała, bo z moją panią fikałam. Bawiłyśmy się wspaniale i nie zmęczyłam się wcale. Pani wędką wciąż ruszała, a ja kurczaka łapałam. Wata z niego wyleciała, a ja cały czas się śmiałam. Pani mnie wnet przytuliła, a kurczaka opatrzyła. Watę do niego włożyła i skrzydełka mu przyszyła. A więc znów wesoła byłam i znów fajnie się bawiłam.

Dzisiaj karma się skończyła! Cała zrozpaczona byłam. Wczoraj jeszcze planowałam dla siebie wykwitne dania, a tutaj się okazuje, że zostanę bez śniadania! Chciałam chociaż, na pociechę, wypić sobie miskę mleczka, lecz tutaj się okazuje, że nie ma go do spodeczka! Na ma karmy, brak też mleczka... smutna jest moja mineczka. Na szczęście ma pani miłą, szybciutko mnie pocieszyła. Kurczaka doń usmażyła, tak, że znowu się cieszyłam.

Ach, jak zimo dzisiaj mi, mój ogonek cały drży. Marznie łapka, marznie brzuszek, marznie główka, dwoje uszek... Do pani się tulę, płaczę - "wiosny nigdy nie zobaczę". "Diano, już jest luty wszakże, zima minie jak po maśle." "Ach, nieprawda, wcale nie! Ale mi się płakać chce." Lecz wnet grzejniczek ujrzałam, z radości nie zapłakałam. Wraz na niego się wdrapałam i wesoło już mruczałam.

Mam dla was dzisiaj tajemnicę miłą, nie uwierzycie, co mi dziś się śniło! Byłam ja królową, księżniczką dokładnie, wszyscy się kłaniali mnie miło i składnie. Jadłam wciąż szyneczki, delikatne dania i cudownie miękkie miałam tam posłania. I grzejniczki ciepłe - dużo stopni miały, one aż z gorąca, wręcz chyba dyszały. Ludzi, psów, nie było, tylko pani mała, siedziała wciąż przy mnie i usługiwała. Wnet przyjechał książę - w bielutkich skarpetkach, ach, jaka wysmukła, ta jego sylwetka! I wesele było - cudowna imprezka, lecz głos mojej pani wyrwał mnie z królestwa. "Ach Dianiu, no wstańże, ależ tyś utyła... No wstawaj, Dianusiu, obiad, moja miła!"

Dziś nie jestem już zmęczona, ale wręcz rozanielona. Bo wyspałam się wspaniale, nie przebudzałam się wcale. Śniłam sobie też milutko, chociaż troszkę za króciutko. Wreszcie wstałam pomalutku, zeszłam z łóżka po cichutku... Do pani się przytuliłam, szybko ją też obudziłam. I zeszłyśmy na śniadanie, ach, wspaniałe było danie! Pyszny kurczak opiekany, w delikatnym sosie, hej no, z ciekawości, nie drap się po nosie! Whiskas Delice, jeśli ci to mówi więcej, ach, jak dobrze, że przestałeś już w podzięce. Jak się pewnie domyślacie, po śniadaniu, krótka drzemka, by zrobić przerwę w zajadaniu. A po drzemce pyszny obiad - nie powiem, co będzie, choćbyś nie drapał nie tylko po nosie, ale i wszędzie.

Dziś za dużo nie napiszę, bo naprawdę ledwo dyszę. Całą nockę polowałam i jeszcze nie odespałam. Łowy, fakt, były sycące, ale też bardzo męczące. Żaden szczur mnie nie wykiwa, żadna mysz też, niegodziwa! Lecz teraz muszę spać pójść, bo naprawdę padam z nóg.

Dziś musiałam cały dzień, na grzejniku wygrzać się. I to nie tylko dlatego, że na kość zmarzłam, kolego. Na grzejniczku rozmyślałam, co w trzecim wpisie napisać bym chciała. Doszłam do wniosku, że najpierw przedstawię, rodzinę i znajomych, bardzo ciekawie. Moja pańcia kochaniutka, jest drobniutka i śliczniutka. Messua to psina collie, przez nią głowa mnie wciąż boli. Maja to jest ponek biały, wcale nie jest doskonały. Ciągle czyha na moją miseczkę, czy opamięta się kiedyś troszeczkę? Petra to ma czarna córka, jest malutka jak wiewiórka. Jej zrozumieć nie próbuję, gdyż mnie ciągle denerwuje. Spajki to psi sąsiad nasz, jest ogromny niczym głaz. Więcej o znajomych nie będę pisała, bo by się moja pani za dużo dowiedziała. ;)

Najpierw chcę się wam przedstawić i troszeczkę was zabawić. Otóż jestem ja przecudna, przy tym wcale nie obłudna. Piękna, słodka i powabna, bo za mało rzec, że ładna. Mądra, sprytna i genialna, a do tego oryginalna. Sympatyczna i wesła, kulturalna, nie złośliwa, u kotów nie często bywa. Wszak ja chwalić się nie lubię, raczej skromnością się chlubię. Lecz przedstawić się musiałam, coż, że jestem DOSKONAŁA.

Kocie zapiski to mój pamiętnik będzie, więc będę pamiętać o nim zawsze i wszędzie. Będę tu swoje myśli wpisywała i później o nich długo pamiętała. Zajrzę tu także prawie codziennie, tak, postaram się robić to sumiennie. Podzielę się z wami mymi marzeniami, ale i troskami, przeżyciami, i myślami. Będę tu mruczała zawsze mile, szczerze, bo na jakieś kłamstwa, aż mnie niechęć bierze. Chętnie bym ten pierwszy wpis tu pisała wiecznie, ale głodna to ja, chcę być niekoniecznie. Więc biegnę na obiad, bo mnie pani woła, już lecę w podskokach, takam dziś wesoła.