Strona główna

Czy mój kot jest szczęśliwy?

Szczęśliwy kot

Szczęście kota żyjącego z człowiekiem staje się zależne od tego, jak o niego dbamy. Czy zapewniamy mu odpowiednią dietę, troszczymy się o zdrowie, gwarantujemy odpowiednią ilość rozrywek i aktywności fizycznej. Nie bez znaczenia jest też koci charakter: np. zamiłowanie do regularnego trybu życia, przekładanie nocnych zabaw nad dziennymi i skłonność do chodzenia swoimi drogami. Nie można na kota wywierać presji, by zachowywał się inaczej. Wpływ na samopoczucie kota ma także otoczenie, czynniki z których czasem nie zdajemy sobie nawet sprawy. Kot może być zestresowany z powodu psa sąsiada, drugiego kota, nad nim dominującego, a nawet naszego męża, bo np. poprzedni właściciel był mężczyzną i kota bił.

Inaczej wygląda kwestia kotów żyjących na wolności. One raczej nie mogą „narzekać” na brak przestrzeni, aktywności i niezależności. Z tym, że z powodu nieleczonych chorób i wielu zagrożeń, ich życie jest krótsze od przeciętnej długości życia kota domowego. Często też doświadczają dużo więcej stresu. Ale za to są wolne. Dlatego kot, który żył na wolności, zamknięty nagle w czterech ścianach wcale nie musi być szczęśliwy.

Czynniki, które wpływają na szczęście kota domowego:

• Poczucie bezpieczeństwa – burzy je np. inne zwierzę domowe, nagły ruch w domu, hałasy.
• Regularny tryb życia – stałe pory posiłków, uporządkowany harmonogram dnia.
• Towarzystwo (człowieka lub innych kotów) – kot, który długo przebywa sam, najzwyczajniej się nudzi, a potem staje się sfrustrowany i apatyczny lub też zwraca na siebie uwagę, np. załatwiając się poza kuwetą lub niszcząc meble.
• Ruch, zabawa – potrzebne dla zdrowia fizycznego i psychicznego.
• Wysiłek „intelektualny” – lepszy jest choćby drugi, nielubiany kot, by mieć z kim walczyć o miejsce na parapecie, niż brak towarzystwa.
• Odpowiednia dieta – pomaga utrzymać zdrowie.
• Regularne kontrole stanu zdrowia u weterynarza, leczenie w razie choroby – ważne, aby uniknąć poważniej choroby, która szybko unieszczęśliwi i kota, i człowieka.
• Odpowiednia pielęgnacja – szczotkowanie, przycinanie pazurów, kąpiele, odpchlanie i usuwanie kleszczy itp.
• Pieszczoty – oczywiście jeżeli kot je lubi, właściciel nie powinien ich szczędzić.

Zadowolony, szczęśliwy kot:

• Jest energiczny i wesoły, chętnie się bawi. Należy wziąć poprawkę na wiek kota – kilkumiesięczny kociak bawi się chętniej i dłużej niż koci emeryt. Aczkolwiek apatia i brak jakiegokolwiek zainteresowania zabawą, nawet u starszego kota, powinny być powodem do niepokoju.
• Czuje się bezpieczny, nie siedzi cały czas w ukryciu, nie wygląda na zastraszonego i niepewnego. Koty mogą do ludzi podchodzić z rezerwą, a na zyskanie zaufania do obcych potrzebują trochę czasu. Wszystko jednak powinno mieścić się w pewnych granicach. Kot, który nie wychodzi zza łóżka przez cały dzień na pewno nie jest szczęśliwy.
• Załatwia swoje potrzeby w kuwecie lub poza domem (w przypadku kotów wychodzących). Utrzymanie czystości to nie tylko kwestia wychowania, ale i samopoczucia kota. Może się zdarzyć, że kot, który od lat umie korzystać z kuwety, nagle zacznie oddawać mocz np. do butów. I nie oznacza to, że zapomniał, ale że chce na siebie zwrócić uwagę, okazać złość i dezaprobatę.
• Ma apetyt. Zdrowy i szczęśliwy kot je regularnie i chętnie. Jeżeli jednego dnia zjadł za dużo, drugiego może potrzebować się przegłodzić. Nie powinien jednak mieć większych problemów z przyjmowaniem pożywienia.
• Dobrze śpi. Koty lubią spać dużo, zwłaszcza w ciągu dnia. Dlatego jeżeli kot jest nerwowy, nie może sobie znaleźć miejsca i nie śpi, dobrze jest zastanowić się czy czuje się bezpiecznie i czy nie jest zestresowany, ewentualnie czy nie jest chory.
• Przebywa z ludźmi, cieszy się z ich powrotu do domu. Skoro tak robi, jesteśmy dla niego dobrym towarzystwem i chyba nas lubi.

Dużo szczęścia! I kotom, i właścicielom!