Strona główna

Żywienie kotów z cukrzycą

Żywienie kotów z cukrzycą

Główną jej cechą jest niedobór insuliny (hormonu produkowanego przez trzustkę), w efekcie czego dochodzi do długotrwałego i groźnego podwyższenia stężenia glukozy we krwi. Tak naprawdę cukrzyca może pojawić się u kotów w każdym wieku. Nie ma znaczenie ani płeć kota, ani też jego rasa. Najbardziej jednak podatne na zachorowanie są koty otyłe, powyżej 6 roku życia.

Przyczyny i objawy choroby
Istnieje wiele przyczyn, które mogą spowodować zachorowanie kota na cukrzycę. Poza wspomnianą wcześniej otyłością, najczęściej wymienia się nieprawidłowe żywienie kotów (podawanie karmy bogatej w węglowodany proste), a także stany zapalne trzustki i zaburzenia przemiany materii. Przyczyną zachorowania na cukrzycę u kotów mogą być także wady genetyczne.
Najbardziej charakterystycznym i typowym objawem choroby jest wzmożone pragnienie oraz wzmożone wydalanie moczu. Koty chore na cukrzycę mogą wykazywać gwałtowną utratę masy ciała, mimo dobrego lub nawet większego niż dotychczas apetytu. Mogą być osowiałe, ospałe i apatyczne. U niektórych zwierzaków mogą wystąpić wymioty. U innych może dojść do zaniku mięśni grzbietu oraz do chorób skórnych. U jeszcze innych oznaką, że dzieje się coś niedobrego może być powiększona wątroba i nerki, trudności w skakaniu i trudności w chowaniu pazurków.

Leczenie kotów-cukrzyków
Kluczowe znaczenie w leczeniu kotów chorych na cukrzycę ma podawanie insuliny, a także odpowiednia dieta, która pomoże utrzymać prawidłową masę ciała. Ważne jest także urozmaicenie życia zwierzęcia tak, aby skłonić go do większej aktywności fizycznej. Koty chore na cukrzycę muszą jeść regularnie - taką samą ilość pokarmu, o tych samych (stałych) porach każdego dnia. Pozwoli to na kontrolowanie i utrzymywanie odpowiedniego poziomu cukru we krwi. Poszczególne posiłki powinny być dostosowane do schematu podawania insuliny, gdyż podawanie insuliny i czas przyjmowania pożywienia są ze sobą ściśle związane. Insulina pomaga w transporcie glukozy do komórek organizmu. Bez niej glukoza nie ma szans się tam dostać. Odpowiednia karma podana w odpowiednim czasie, do tego w odpowiedniej ilości, to połowa sukcesu w walce z chorobą.
Należy pamiętać, że jeśli insulina jest podawana raz na dobę, to kot powinien być karmiony dwa razy dziennie. Pierwszy posiłek powinien mieć miejsce tuż po podaniu insuliny, drugi – około 10 godzin później. Jeśli insulina podawana jest zwierzakowi dwa razy na dobę, to pokarm należy podawać tuż po zastosowaniu insuliny.

Czym żywić koty chore na cukrzycę
Z codziennej diety należy usunąć posiłki miękkie i wilgotne. Zwierzak powinien być karmiony posiłkami o stałej wartości energetycznej, bogatymi w białko i łatwostrawne węglowodany. Dlatego też, zamiast domowych specjałów, które najczęściej naszpikowane są niezdrowymi cukrami prostymi, lepsza będzie specjalistyczna karma dla kotów, tzn. taka, która pod każdym względem idealnie odpowiada potrzebom chorych kotów. Zazwyczaj taka karma ma odpowiednio podwyższony poziom białka i obniżony poziom węglowodanów, a więc zawiera bardzo małe ilości cukrów prostych i jest bogata w łatwostrawne białko. Żywienie odpowiednio dobranymi składnikami może zminimalizować objawy choroby i znacznie wpłynąć na jej remisję.

Obecnie na rynku możemy spotkać bogaty wachlarz specjalistycznych karm dla kotów. Produkty te dzięki zawartości odpowiednich dodatków funkcjonalnych, poza dostarczaniem organizmowi zwierzaka prawidłowej ilości zbilansowanych składników odżywczych, wspomagają jego funkcjonowanie.

Należy pamiętać, aby koty ze znaczną niedowagą karmić bardziej kaloryczną karmą. Z kolei koty otyłe – karmą o zmniejszonej kaloryczności. Warto także pamiętać o tym, aby koty otyłe nie poddawać głodówce. Nie przyniesie ona pozytywnych efektów, a może jedynie doprowadzić do nasilenia kwasicy ketonowej.

Koty, które znajdują się w fazie remisji, a więc te, które nie potrzebują już insuliny, mogą śmiało utrzymać taki stan dzięki odpowiedniej specjalistycznej karmie. Warunek jest tylko jeden – trzustka zwierzaka nie może być obciążona nadmierną ilością węglowodanów.