Strona główna

Koty perskie, ucieleśnienie spokoju? Jak o nie dbać?

Kot perski

Charakterystyczny wygląd nadaje im spłaszczona część twarzowa pyska i długa, jedwabista sierść. Koty perskie są niemal całkowicie pozbawione instynktu łowieckiego i  bardzo łagodne, dlatego tak chętnie wybierane są na domowych towarzyszy.

Nazwa rasy wywodzi się od miejsca jej pochodzenia, za jakie uznaje się powszechnie Persję, czyli tereny dzisiejszego Iranu. Jedna z teorii głosi, że koty perskie zostały przywiezione do Europy przez uczestników wypraw krzyżowych. Rasa zyskała szczególną popularność we Francji i Wielkiej Brytanii, gdzie posiadanie długowłosego kota perskiego stanowiło symbol luksusu i ekstrawagancji. Po drugiej wojnie światowej persy pojawiły się także w hodowlach USA.

Intensywny rozwój selektywnej hodowli kotów perskich doprowadził do powstania wielu odmian o zróżnicowanym umaszczeniu oraz, do krytykowanego przez część hodowców, mocnego spłaszczenia twarzoczaszki: cechą pożądaną u persa jest właśnie skrócenie szczęki i żuchwy, co może prowadzić do zwężenia nozdrzy, skutkując chronicznym zapaleniem jamy nosowej i trudnościami w oddychaniu. - U ras o brachycefalicznym typie czaszki częściej niż u innych kotów dochodzi do chorób przyzębia, związanych między innymi z nieprawidłową, ponadnormatywną liczbą zębów siecznych. Po zdiagnozowaniu problemu nadliczbowe zęby usuwa się, a kot nie może być więcej rozmnażany w celach hodowlanych. – mówi Magda Malec, behawiorysta współpracujący z Royal Canin.

U kotów perskich częściej występuje także wywinięcie powieki w stronę gałki ocznej (entropium), co powoduje stałe podrażnienie. Taką wadę leczy się operacyjnie, a niekiedy konieczne może być nawet kilka zabiegów.

Koty perskie predysponowane są do różnego rodzaju chorób skóry, takich jak grzybica, czy wielofałdowe ropne zapalenie skóry. Aby uniknąć tego typu dolegliwości, kot perski potrzebuje codziennej pielęgnacji i dobrze zbilansowanej diety. Konieczne zabiegi to przede wszystkim systematyczne szczotkowanie sierści. Zaniedbanie czesania może spowodować skołtunienie sierści i konieczność wycinania spilśnionych włosów. Dobrze jest jak najwcześniej przyzwyczajać kota do tego typu zabiegów. Do pielęgnacji można wykorzystywać specjalną rękawicę wyczesującą, szczotkę składającą się z cienkich zakończonych haczykowato drucików, a także grzebienie o zaokrąglonych zębach o różnej gęstości. W okresach zwiększonego linienia nadmiar sierści usuwa się za pomocą trymera. Do rozplątywania włosów stosuje się specjalne pudry lub preparaty w aerozolu.

- Kot podczas pielęgnacji połykają martwe włosy, które często w przewodzie pokarmowym zbijają się w kule włosowe. Kot pozbywa się kul włosowych w odruchu wymiotnym. Nieusunięte zbite włosy mogą blokować przewód pokarmowy, powodując bolesne zaparcia lub biegunki. Z tego powodu szczególnie ważne jest pielęgnowanie sierści i usuwanie martwych włosów zanim dostaną się do przewodu pokarmowego, a także regularne podawanie pasty, usuwającej zalegające w żołądku kule włosowe. – przestrzega lekarz weterynarii Małgorzata Dziubińska z warszawskiej przychodni MEDICAVET. Profilaktycznie można również stosować karmę ułatwiającą usuwanie kul włosowych, przeznaczoną dla kotów długowłosych, mającą w składzie substancje śluzotwórcze i pobudzające pracę jelit.

Ważnym elementem pielęgnacji kota perskiego są kąpiele, usuwające zanieczyszczenia ze skóry i sierści przy zastosowaniu specjalistycznych szamponów. Pers potrzebuje też regularnego przemywania oczu. Produkowana wydzielina oczyszczająca powoduje przebarwienia sierści wokół nich. Konieczna jest również właściwa pielęgnacja, zagrożonych stanem zapalnym.

Siła spokoju

Sylwetka długowłosego kota perskiego idzie w parze z jego spokojnym charakterem. Persy są na ogół flegmatyczne, w dużym stopniu pozbawione instynktu łowieckiego,  łagodne, i bardzo cierpliwe. Z tego powodu  dobrze tolerują obecność dzieci.

- Ważne jest nauczenie dziecka, że kot nie jest zabawką, tylko żywym i delikatnym stworzeniem, z którym trzeba obchodzić się ostrożnie. W codziennym kontakcie pod nadzorem rodziców pers jest idealnym towarzyszem dziecka. – mówi behawiorystka Magda Malec. Pers potrzebuje towarzystwa człowieka i domaga się regularnych pieszczot, łatwo zaprzyjaźnia się też z innymi zwierzętami domowymi. Pers jest kotem średnio aktywnym. Nie oznacza to jednak całkowitej bezczynności. Decydując się na zakup długowłosego pupila możemy być spokojni o stan zasłon i kolekcji porcelanowych figurek. Spośród rozrywek kot wybierze raczej wesołą zabawę papierową kulką niż napadanie znienacka na plecy właściciela i dziką ucieczkę.

Nie można mówić o agresji jako stałej cesze zwierzęcia czy człowieka ponieważ jest to naturalna reakcja przystosowawcza na bodźce płynące ze środowiska. Tym sposobem nie wolno mówić, że ktoś jest pozbawiony agresji. Może jednak być bardzo opanowany i umieć rozwiązywać problemy w inny sposób – wtedy mówi się, że nie ma skłonności do zachowań agresywnych. Z tego samego powodu absolutnie niedopuszczalne jest opisywanie żywego zwierzęcia, jako doskonałego dla dzieci. Są jednak osobniki, a nawet rasy, którym łatwiej niż innym jest znosić nieprzewidywane zachowania dzieci i ich hałaśliwość i ruchliwość .