Strona główna

Felinoterapia, czyli terapia… kotem

Felinoterapia, czyli terapia…...

Jest odmianą zooterapii (lub inaczej animaloterapii – terapii z wykorzystaniem zwierząt), która opiera się na założeniu, że kontakt ze zwierzęciem wpływa dobrze na kondycję psychiczną i fizyczną człowieka.

Jaki kot do felinoterapii?

Felinoterapię przeprowadza się najczęściej z udziałem kotów rasowych, jednak dobrze sprawdzi się także każdy kot, który jest spokojny, miły i ma dobry kontakt z ludźmi. Wśród zwierząt rasowych za najodpowiedniejsze uważa się koty egzotyczne, właśnie ze względu na ich pokojowy charakter. Są cierpliwe, lubią ludzi i nie przeszkadza im, gdy są głaskane i podawane z rąk do rąk przez dzieci. Wskazana jest także odporność na stres. Kot powinien być przyzwyczajonych do podróżowania, częstej zmiany miejsca, obecności obcych ludzi i ich dotyku, hałasu robionego przez dzieci.

Dodatkowo powinny być spełnione warunki, które zagwarantują, że ani kotu, ani ludziom nie stanie się nic złego podczas wspólnych zajęć. Kot nie może być zbyt młody (wskazane jest, żeby miał więcej niż rok), ponieważ wtedy ma już ukształtowanych charakter i wiadomo, że jest przyjacielski w stosunku do ludzi. Wtedy także ma już rozwinięty układ odpornościowy, dzięki czemu nie zarazi się chorobami, nawet przebywając w szpitalu lub wśród osób chorych. Wymagane są aktualne szczepienia i zaświadczenie o stanie zdrowia. Koty przed i po spotkaniu z dziećmi powinny być kąpane, aby nie przyniosły zarazków innym kotom z hodowli.

Dla kogo terapia?

Felinoterapia odpowiednia jest dla dzieci upośledzonych umysłowo i ruchowo, autystycznych, z zespołem Downa, nadpobudliwych (z ADHD), z zaburzeniami emocjonalnymi, nieśmiałych, lękliwych i zamkniętych w sobie. Kontakt z kotem działa terapeutycznie także na dorosłych, dlatego felinoterapeucztyne spotkania organizowane są w domach opieki i domach spokojnej starości. Szczególnie dobrze wpływają na osoby chore na Alzhaimera. Zajęcia mogą odbywać się w grupie lub indywidualnie.

Jak „działa” kot?

Podczas felinoterapii dochodzi do bezpośredniego kontaktu z kotem – dotykania go, głaskania, czesania i karmienia. Ponadto dzieci mogą obserwować zachowanie kota, naśladować jego kocią gimnastykę i wydawać kocie dźwięki. Podczas zajęć dowiedzą się także dużo o samych zwierzętach, bo terapeuta może opowiedzieć o zwyczajach, rasach, wystawach i długich do nich przygotowaniach. Zajęcia łączone są z rysowaniem kotów, śpiewaniem piosenek i gimnastyką. W ten sposób do felinoterapii wplata się inne terapeutyczne działania: bajkoterapię, muzykoterapię, czy zajęcia ruchowe.

Wszystkie te aktywności są niezwykle korzystne dla psychicznego i fizycznego zdrowia człowieka. Kontakt z kotem (np. głaskanie) stymuluje organizm do wytwarzania endorfin, więc co za tym idzie, zwiększa radość życia i odpręża. W kontakcie z dziećmi, kot uczy cierpliwości, empatii i rozwija wrażliwość. Pomaga wyrażać własne emocje, a także odbierać emocje innych. Koty mają także zbawienny wpływ na serce – zabawa z kotem obniża poziom cholesterolu i normuje bicie serca.

Korzystne jest także posiadanie kota w domu, np. przez dzieci z ADHD lub osoby z problemami psychicznymi. Kot uczy odpowiedzialności, jasno stawia granice (daje do zrozumienia co jest dla niego przyjemne, a jakiego zachowania sobie nie życzy), przełamuje lęki i daje poczucie bezpieczeństwa.

Felinoterapia w Polsce

Za pierwszego polskiego felinoterapeutę uważa się Mirosława Tomasza Wende z Torunia, który zapoczątkował zajęcia terapeutyczne z dziećmi z wykorzystaniem swoich kotów rasowych. Największą popularnością cieszył się niebieski kot egzotyczny – Gucio, do którego dzieci pisały nawet listy. Felinoterapeuta odwiedza ze swoimi zwierzętami szkoły i szpitale, a pomysłem stara się zarazić także innych ludzi.

W Internecie można znaleźć wiele ofert dotyczących felinoterapii. Zanim jednak podejmie się decyzję o skorzystaniu z nich, warto upewnić się, czy nie są to ogłoszenia „naciągaczy”, którzy za duże pieniądze oferują spotkanie z kotem, a sami nie są przygotowani do tego rodzaju zajęć.

Decydując się na zakup kota do domu, warto przedyskutować tę kwestię z psychologiem. Bowiem sam kot nie pomoże w przypadku dziecka z ADHD lub innymi, niezdiagnozowanymi problemami psychicznymi. Warto, aby najpierw lekarz zalecił odpowiednią terapię, której uzupełnieniem będzie właśnie obecność kota w domu.