Strona główna

Diagnoza: alergia „na kota” (1)

Alergia na kota

 Jeśli okazuje się, że winnym jest kot, rodzice stają przed bolesną decyzją: zdrowie dziecka czy dobro zwierzęcia?

Najpierw przyjrzyjmy się przyczynom alergii „na kota”. Spotyka się wiele określeń tego rodzaju uczulenia, chodzi jednak zawsze o to samo. Alergeny pochodzą z wydzieliny gruczołów skórnych (łojowych), a zwłaszcza gruczołów zatok odbytniczych. Kot podczas toalety roznosi je, wraz ze śliną, po swoim futrze. A ponieważ gubi podszerstek (krótkie futro pod dłuższą okrywą włosową), alergeny fruwają wraz z nim po całym domu. Dlatego właśnie używa się zarówno określenia „alergia na kota”, jak i „alergia na sierść”, a czasami nawet „na kocią ślinę”. Kocie alergeny są bardzo silne, dlatego alergia na kota spotykana jest dużo częściej niż na przykład na psa lub inne zwierzę futerkowe. Nawet po opuszczeniu domu przez zwierzę, mogą utrzymywać się w pomieszczeniach nawet przez okres kilku miesięcy.

Czy da się uchronić dziecko przed alergią?

Alergia jest chorobą cywilizacyjną. Lekarze często obarczają winą za jej powszechność zanieczyszczenie środowiska oraz ogólnie pojęty „postęp”, sprawiający, że żyjemy coraz dalej od natury. Z jednej strony w sterylnych mieszkaniach, z drugiej strony narażeni na spaliny i środki chemiczne. To sprawia, ze ludzie reagują uczuleniem na to, co naturalne – pyłki roślin, alergeny zwierząt, składniki pożywienia, czy też kurz i roztocza.

Aby zmniejszyć prawdopodobieństwo alergii u dziecka, dobrze już od narodzin dbać, aby z jednej strony miało możliwość przebywania w naturalnym, zdrowym otoczeniu (na przykład na wsi), jak i żeby miało kontakt z alergenami, np. poprzez obecność zwierząt w domu. Kiedy rodzice hodują koty jeszcze przed narodzinami dziecka, są one w domu podczas ciąży (pamiętajmy oczywiście o zachowaniu zasad higieny), prawdopodobieństwo, że dziecko będzie uczulone na kota znacznie maleje.

Jak mądrze podjąć decyzję o wzięciu do domu kota?

Jeżeli masz dziecko i marzycie o wzięciu do domu kota, najpierw zastanów się czy nikt z domowników nie będzie miał na zwierzę alergii. Sama alergia nie zawsze musi być problemem, a życie pod jednym dachem alergika i kota jest możliwe (co opiszemy w drugiej części tekstu), jednak ciężka forma uczulenia może zmusić do pozbycia się kota z domu. Dlatego lepiej sprawdzić stan rzeczy przed faktem i podjęć decyzję odpowiedzialnie.

Najlepiej jest wybrać się do domu, w którym przebywa kilka kotów (im więcej zwierząt, tym stężenie alergenów większe) i pozwolić dziecku bawić się ze zwierzętami. Wizyta powinna trwać kilka godzin, a zabawy być intensywne. Jeżeli po takiej sesji nie zauważysz u dziecka żadnych objawów uczulenia, można przyjąć, że kot zamieszka z wami. Co oczywiście nie znaczy, że alergia nie pojawi się później – lecz to dotyczy nie tylko dzieci, ale i dorosłych, a poza tym trudno jest przewidzieć co będzie w przyszłości.

Jeżeli jednak w trakcie kontaktu z kotami zauważysz u dziecka objawy uczulenia (np. kaszel i kichanie, opuchliznę, wysypkę, duszność), decyzja o wzięciu kota do domu powinna być przemyślana i skonsultowana z lekarzem alergologiem. Specjalne testy pomogą ustalić na co tak naprawdę uczulone jest dziecko i w jakim stopniu na kocie alergeny. Od zaawansowania tej alergii oraz waszej determinacji, żeby posiadać kota, zależy czy się na niego zdecydujecie. Warto wiedzieć, że przy niewielkim uczuleniu możliwe jest samoistne jest odczulenie (np. przy „stężeniu kocich alergenów”, czyli wprowadzeniu do domu większej ilości kotów), a komfortowe życie alergika zapewnia zachowanie odpowiednich zasad higieny.

Nie zawsze należy skreślać możliwość posiadania kota. Czasami po prostu kot już jest i nie ma opcji, aby zniknął z życia dzieci. Nagłe pozbawienie ich nowego przyjaciela może być gorsze niż to, że wspólnymi siłami spróbujecie poradzić sobie z alergią. Bardzo często również zdarza się, że badania wykazują duże uczulenie np. na roztocza, a niewielkie na kota. Lekarz z pierwszej kolejności zaleca pozbycie się zwierzęcia. To jednak nic nie zmieni, bo roztoczy pozbyć się nie zdołamy i alergia pozostanie. W takiej sytuacji lepiej oszczędzić sobie i kotu dramatu rozstania, a pomyśleć o zmianie lekarza i walce z alergią na to, czego pozbyć się i tak nie możemy.

Jak rozpoznać alergię na kota u swojego dziecka:

• Po kontakcie ze zwierzęciem na skórze pojawia się wysypka,
• Dziecko kicha, kaszle, ma katar,
• Oczy dziecka zaczynają łzawić przy kontakcie ze zwierzęciem,
• Pojawia się opuchlizna,
• Przy bardzo silnej alergii mogą pojawić się duszności.

W zależności od nasilenia alergenów, długości kontaktu z kotem i siły samej alergii, mogą występować tylko niektóre z objawów lub wszystkie równocześnie. W lżejszych przypadkach rodzice nie zawsze od razu diagnozują uczulenie – najpierw leczą dziecko na różne choroby dróg oddechowych, potem dopiero powoli trafiają na trop alergii. W ciężkich przypadkach może być potrzebna hospitalizacja nawet po niedługim kontakcie ze zwierzęciem.