Strona główna

Adopcja kota niepełnosprawnego (2)

Kot bez przedniej łapki

Wystarczy dostosować otoczenie i swoje zachowanie do potrzeb zwierzęcia oraz poświęcić mu dużo uwagi.Za dobre serce odwdzięczy się miłością i zaufaniem.

Rodzaje kociej niepełnosprawności:

Niepełnosprawność ruchowa – Kot w wyniku wypadku lub choroby może stracić przednią lub tylną łapę. Porusza się wtedy na pozostałych, a co za tym idzie, nie jest tak sprawny jak przeciętny kot. O ile ruch nie sprawia mu bólu, może nie zdawać sobie sprawy ze swoich ograniczeń: też chce się bawić, skakać i biegać za zabawką.

Brak ogona – Mimo że ogon pomaga kotu poruszać się w terenie, a poza tym służy mu do okazywania emocji i komunikowania się w innymi kotami, zwierzę, które utraciło ogon radzi sobie całkiem dobrze. Jednak dla wielu osób jest to kot „niepełny”, kaleki, co utrudnia znalezienie mu prawdziwego domu.

Brak jednego lub obu oczu – Koty mogą utracić oko w wyniku np. kociego kataru. To poważna choroba, czasami nawracająca, z czego powinien sobie zdawać sprawę każdy właściciel kota. Kot bez jednego oka funkcjonuje całkiem dobrze, a to co zazwyczaj stoi na przeszkodzie adopcji, to „inny” wygląd, zniechęcający ludzi (każdy chce mieć ślicznego, zdrowego kotka z dwoma oczkami). Natomiast opieka na zwierzęciem całkowicie niewidomym wymaga pewnych zmian w domu i szczególnego traktowania zwierzęcia. Taki kot może być też inaczej traktowany przez pozostałe zwierzęta w domu, co wymaga szczególnej czujności człowieka i szybkiej reakcji w razie pojawiającej się agresji.

Kot niesłyszący – Zmysł słuchu jest dla kota bardzo ważny, dlatego niesłyszący kot zachowuje się trochę inaczej, niż jego słyszący krewni. Pod względem ruchowym jest całkowicie sprawny i funkcjonuje tak jak każdy inny kot. Nie usłyszy jednak jak człowiek go woła po imieniu, nie przybiegnie do drzwi, gdy wejdziesz do mieszkania lub do kuchni, gdy otworzysz lodówkę. Również jego komunikacja z innymi kotami jest zaburzona – nie słyszy syku agresywnego kocura i miłosnego zawodzenia kotki. Ale poza tym ma mniej stresu, a ty jako właściciel również: możesz być spokojny o swojego kota w noc sylwestrową i odkurzać kiedy tylko masz ochotę.

Uszkodzenie ośrodka równowagi – Jest to uszkodzenie mózgu, które może być wrodzone lub pojawić się w wyniku poważnej choroby. Kota z uszkodzonym ośrodkiem równowagi można poznać po chybotliwym chodzie, przekrzywionej głowie, braku koordynacji ruchowej. Zawsze warto jednak skonsultować się z lekarzem, ponieważ podobne objawy może dawać niedobór ważnych dla kota mikroelementów. Kot taki, mimo że porusza się trochę mniej zgrabnie niż inne koty, jest równie wesoły, przyjazny i chce się bawić.

Jak się przygotować?

Zanim przygarniesz do domu niepełnosprawnego kota, musisz zdawać sobie sprawę ze zmian, jakie to w twoim życiu poczyni. Oczywiście wszystko zależy od rodzaju niepełnosprawności. Jeżeli masz możliwość adopcji kalekiego kota, możesz wcześniej poradzić się lekarza weterynarii – on dokładnie ci opowie jak zachowuje się taki kot, czy pozostałe zwierzęta mogą traktować go inaczej i jakiego rodzaju specjalna opieka jest wymagana z twojej strony. Dużo też o kocie powiedzą jego opiekunowie, jeżeli adoptujesz poprzez kocią fundację. Oni już mieli do czynienia z tym kotem, więc znają jego charakter, nawyki i specyfikę.

W przypadku kotów niepełnosprawnych ruchowo, wydawać ci się może, że taki kot nie poradzi sobie sam. Że bez jednej łapy nie wskoczy, nie zeskoczy, nie dobiegnie. Nic bardziej mylnego – koty z czasem przyzwyczajają się do nowej sytuacji i uczą poruszać na pozostałych kończynach. Nie są tak sprawne jak zdrowe koty, radzą sobie jednak nad wyraz dobrze. Co możesz zrobić ty? Ułatwić kotu życie i postawić do dostępnym miejscu kuwetę i miski. Pilnuj również czy nie jest odpychany przez pozostałe koty.

Adopcja kota niewidomego może się wydawać bardzo trudna – oczy uważane są bowiem za okno na świat. Na szczęście koty, które nie widzą, radzą sobie przy pomocy pozostałych zmysłów. Uczą się reagować tylko na sygnały dźwiękowe i wykorzystywać słuch podczas zabawy. Aby ułatwić im życie w twoim domu, nie powinieneś często zmieniać ustawienia mebli, przestawiać misek czy kuwety. Kot porusza się trochę „na pamięć” i po każdej zmianie musi się uczyć na nowo.

Z kolei przyjęcie pod swój dach kota niesłyszącego jest sporym wyzwaniem. Tak naprawdę trudno do niego dotrzeć, nauczyć nowych rzeczy, wykorzenić złe nawyki, a o reagowaniu na imię można w ogóle zapomnieć. Również pozostałe koty mogą być zdezorientowane po próbie komunikacji z nowym kolegą. Musisz pamiętać, że niesłyszącego kota nie zawołasz, żeby przyszedł. Dlatego dobrze jest tak urządzić mieszkanie, żeby nie było w nim wielu dziur, szpar i zakamarków. Jest wtedy duża szansa, że znajdziesz kota wtedy, kiedy go potrzebujesz. Również podczas zabawy pamiętaj o niepełnosprawności swojego kota: zabawka musi być zawsze w zasięgu jego wzroku, ponieważ nie słyszy on szmerów, które pomagają sprawnym kotom w lokalizacji sztucznej lub prawdziwej ofiary.

Uwaga!

Niezależnie w jaki sposób niepełnosprawny jest twój kot, pamiętaj że:

„Inność” kota może sprawić, że pozostałe zwierzęta będą go inaczej traktowały. Może to być czułość i troskliwość, ale i agresja. Obserwuj swoje stadko i odpowiednio reaguj. Czasami konieczne jest odizolowanie kalekiego kota na pewien czas lub wydzielenie kotom osobnych terytoriów, ale się nie spotykały.

Nie wyrzucaj kota, tylko dlatego, że opieka nad nim okazała się bardziej skomplikowana niż się wydawało. On jest wdzięczny za twoją miłość, nawet jeśli nie umie tego okazać. W razie problemów skontaktuj się z lekarzem weterynarii lub szukaj wsparcia u osób z fundacji zwierzęcych – oni na pewno doradzą jak opiekować się kotkiem lub wyjaśnią jego zachowanie.