Strona główna

BIAŁY KOT: zdrowie i pielęgnacja

BIAŁY KOT: zdrowie i...

Używają specjalnych kosmetyków, aby nie zżółkło lub nie zszarzało, a łapki pozostały nieskalane. Domy, w których rezydują białe koty, muszą być systematycznie czyszczone z białej sierści, o wiele bardziej widocznej na tapicerkach mebli czy dywanach niż włosy kotów kolorowych. Białe koty to też mity – któż nie słyszał o tym, że każdy taki kot jest głuchy, ślepy albo ciężko chory?

Problemy ze zdrowiem. Czy białe koty częściej chorują?

Jak dowiedzieliśmy się z artykułu dotyczącego koloru futra, białe koty mogą być albinosami – charakteryzuje je brak barwników w futrze (co daje efekt koloru białego), lub zwykłymi białasami – kotami o białym kolorze futra (biel dominuje nad innymi kolorami, które są także obecne).

Jeżeli nasz kot jest albinosem, będzie niestety w większym stopniu niż inne koty narażony na szkodliwe działanie światła słonecznego. Albinizm charakteryzuje zaburzenie metabolizmu tyrozyny (brak tyrozynazy), powodujące zmniejszenie lub brak produkcji melanin w komórkach barwnikowych. Skóra osobników albinotycznych jest bardzo jasna lub biała, sierść biała, a źrenice czerwone lub różowe, co jest spowodowane przeświecaniem naczyń krwionośnych przez przezroczyste tęczówki.

Brak melaniny skutkuje nadmierną wrażliwością na promienie UV światła słonecznego (stany zapalne, rumienie, pęcherze, nadżerki i nadmierne zrogowacenia). Bielactwo wrodzone upośledza zwykle wzrok (wskutek niedoboru barwnika w oczach – światłowstręt, oczopląs, zmiany w siatkówce; zez jest chorobą genetyczną właściwą np. dla białych kotów syjamskich), niekiedy także słuch, zdarzają się także choroby autoimmunologiczne.

Większość białych kotów to nie albinosy, ale zwykłe koty o białej barwie futra. Tym niemniej, także one mają problemy z nadwrażliwością na promieniowanie UV, a ich oczy mogą być wrażliwsze na światło. Na poparzenia słoneczne narażone są szczególnie te miejsca, gdzie okrywa włosowa jest skromna albo nie istnieje (uszy, nos, powieki). Nadmierna ekspozycja słoneczna w dłuższej perspektywie może powodować raka płaskonabłonkowego skóry.

Pielęgnacja skóry u białych kotów

W upalne dni, jak tylko istnieje taka możliwość, należy chronić białe koty przed jakimkolwiek kontaktem z promieniami słońca. Jeśli jednak kot będzie miał styczność ze słońcem, w celu ochrony przed poparzeniem, posmarujmy jego szczególnie wrażliwe miejsca kremami z filtrami słonecznymi (bezzapachowymi, najlepiej dla dzieci albo specjalistycznymi dla zwierząt).

W przypadku zauważenia na skórze kota niegojących się ran, owrzodzeń, guzków, narośli, ale i zwykłych strupków, należy jak najszybciej udać się do weterynarza. W grupie największego ryzyka znajdują się 5-letnie koty o niepigmentowej skórze głowy. Nie oznacza to oczywiście, że każdy biały kot jest skazany na raka, ale należy zachować czujność i nie lekceważyć zmian skórnych.

Dlaczego białe koty bywają głuche?

Związek między białym kolorem sierści, niebieskimi oczami i głuchotą jest niewątpliwy. Melanocyty (komórki wytwarzające melaninę) odgrywają rolę w zachowaniu odpowiedniego środowiska dla komórek rzęsatych ślimaka (jeden z elementów ucha wewnętrznego). Jeżeli są nieobecne, dochodzi do zwyrodnienia przewodów ślimaka oraz nieodwracalnej śmierci komórek rzęsatych, odpowiedzialnych za prawidłowy odbiór dźwięków. Ucho wewnętrzne się degeneruje i kot nie słyszy. W dziedzicznej głuchocie kotów obecność melanocytów może być stłumiona przez geny, w tym gen skrajnej łaciatości S lub gen W odpowiadający za biały kolor.

Badania dowiodły, że kociaki z wrodzoną głuchotą nigdy nie doświadczyły wrażeń słuchowych, tak szybka była degeneracja. Ten rodzaj głuchoty jest nieuleczalny. Na deficyt barwnika wskazują niebieskie oczy. Jeżeli kot ma jedno oko złote albo pomarańczowe, a drugie niebieskie, głuchota może być jednostronna. Okazało się także, że kocięta rodzące się z plamą na głowie, wskazującą na ich oryginalny kolor, częściej niż inne są wolne od problemów ze słuchem.

Głuchota u białych kotów w statystyce

Przeprowadzono badania nad białymi kotami, nierasowymi nosicielami genu W. Z 256 białych kotów aż u 50% stwierdzono uszkodzenie słuchu, w tym 12,1% było jednostronnie, a 37,9% dwustronnie głuchych. Kiedy koty miały dwoje białych rodziców, częstość występowania głuchoty była jeszcze wyższa i wynosiła od 52% do 96%. Zbadana została także relacja niebieskiego koloru oczu do głuchoty. Spośród kotów z dwoma niebieskimi oczami 85% było jednostronnie, a 64,9% dwustronnie głuchych, u kotów z jednym niebieskim okiem odpowiednio 40% i 39,1%, natomiast u kotów, u których nie występowało niebieskie oczy 16,7% i 22%.

Opieka nad głuchym kotem

Dla zwykłego opiekuna głuchota kota nie stanowi problemu. Niewychodzące koty niesłyszące doskonale sobie radzą ze swoją ułomnością. Należy nieco zmodyfikować swoje zachowania – nie dotykać kota gwałtownie i od tyłu, aby się nie przestraszył, pokazywać napełnioną miseczkę, gdyż kot nie usłyszy dźwięku wsypywanej karmy ani dźwięku otwieranej puszki.

Głuchy kot bywa nieco uciążliwy, bowiem nie słyszy jak głośno miauczy. Może być też mniej delikatny w zabawie z innymi kotami, nie słyszy sygnałów werbalnych wydawanych przez towarzyszy – ostrzegawczego syczenia czy prychania ani miauczenia z bólu. Kocia mama nie słyszy pisków swoich kociąt. Z czasem jednak kot uczy się doskonale funkcjonować i jego ułomność jest prawie niezauważalna. Gorzej jest z głuchymi kotami wolnożyjącymi. Ich szanse na przeżycie są małe, gdyż nie słyszą wielu zagrożeń, np. jadącego samochodu czy szczekania psa. Między innymi dlatego też białe koty spotyka się tak rzadko.