cookies
Serwis internetowy swiatkotow.pl używa plików cookies.
Korzystając ze strony internetowej www.swiatkotow.pl wyrażasz zgodę na używanie plików cookies, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.
Więcej szczegółów w naszej Polityce Cookies.
BIAŁY KOT: rasowe i dzikie
Białe koty w hodowli
Białe koty rasowe stanowią rzadkość, są szczególnie piękne i cieszą się dużym zainteresowaniem. Białe kotki czy kocurki zdarzają się w obrębie każdej rasy. Różnią się nieco gabarytami, bowiem – jak to zwykle w przypadku jednobarwnych kotów bywa – są mniejsze od wielokolorowych.
Dzięki świadomemu działaniu hodowców głuchych rasowców jest mniej niż głuchych kotów nierasowych. Odpowiednie programy hodowlane i właściwa selekcja kotów do rozmnażania umożliwiają wyhodowanie kotów białych, które nie mają problemów ze słuchem. Każdy biały kot, który ma zostać kotem hodowlano-wystawowym, musi być poddany elektronicznemu badaniu słuchu i dopiero w przypadku pozytywnego wyniku zostaje dopuszczony do kocich wystaw i dalszego rozrodu.
Rasy kotów, w których mogą występować białe koty z ryzykiem głuchoty, to m.in.: norweski leśny, ragdoll, angora turecka, cornish rex, selkirk rex, amerykański krótkowłosy, devon rex, brytyjski krótkowłosy, manks, kot egzotyczny, perski, orientalny i maine coon. U części tych ras kolor biały mieści się w standardzie rasy, w innych oznacza wykluczenie kotka z planów hodowlanych. Są podejrzenia, że u długowłosych kotów częściej występują niebieskie oczy i głuchota niż u kotów krótkowłosych.
Warto wspomnieć, że są też próby wprowadzania białych kotów jako nowych ras, np. orientalnego białego (Foregein White – ORI) o intensywnie niebieskich oczach (różnookie koty tej rasy mają tendencję do głuchoty i są eliminowane z hodowli). Kot powstał prawdopodobnie jako krzyżówka kota syjamskiego z kotem europejskim, jest oceniany w kategoriach kotów orientalnych. Najpopularniejsze rasy w domach miłośników białasków to tureckie angory i persy.
Wielkie białe koty
Zasady genetyki odnoszą się także do wielkich kotów. Zderzenie ogromnej masy i grozy dzikiego kota z białym kolorem robi gigantyczne wrażenie. Podobnie jak u małych kotów, można spotkać osobniki albinotyczne albo białe, gdzie kolor jest ukryty przez dominujący gen W. Przykładami wielkich białych kotów są:
Biały tygrys
Biel u tygrysów to jedna z wielu wariantów barwy futra, ale występują także w odmianie albinotycznej. Tygrysy-albinosy charakteryzują się śnieżnobiałym kolorem futra, zaś ich pasy są niemal niewidoczne lub nie ma ich w ogóle. Osobniki takie nazywane są Królowymi Śniegu. Są osobliwością, poszukiwaną przez ogrody zoologiczne.
Biały niealbinotyczny tygrys ma białe lub kremowe futro, czarne, szare lub brązowe pasy, różowy nos i niebieskie oczy. W naturze białe osobniki występują wśród tygrysów bengalskich, pojawiają się też w populacji tygrysa amurskiego. Ciekawostką jest, że ojcem wszystkich białych tygrysów, jakie możemy spotkać w zoo jest jeden osobnik – żyjący w XIX wielu Mohman.
Biały lew
Przez długi czas sądzono, że istnienie białych lwów to legenda. Tymczasem możemy wśród nich natrafić nie tylko na osobniki albinotyczne ale i w naturalnym, całkowicie białym ubarwieniu. Spotkać je można jedynie w okolicach Parku Krugera, pozostałe zginęły z ręki człowieka, ponieważ były cennym trofeum myśliwskim.
Oczywiście wiele białych lwów znajduje się także w ogrodach zoologicznych. De facto stosuje się tam celową selekcję, mającą na celu podtrzymanie obecności genu odpowiedzialnego za białe ubarwienie. Badacze mają nadzieje na odtworzenie większej populacji białych lwów, ponieważ osobniki hodowane w zoo pochodzą z najmniej trzech różnych linii genetycznych.
Biały serwal
Serwal to średniej wielkości kot żyjący w Afryce. Jest świetnym skoczkiem. Daje się łatwo udomowić. Wśród serwali żyjących w naturze nie zauważono ani osobników albinotycznych ani białych. Inaczej jest w niewoli.
Białe serwale są białe lub prawie białe, czasem ze złotymi blado beżowymi lub srebrno-szarymi plamami, mają błękitne albo zielone oczy i rosną o 20% większe niż należące do tego gatunku koty o normalnym ubarwieniu. Są delikatne i krócej żyją (możliwe, że względu na chów wsobny). Mutacja sprawia, że przeżywają tylko kocięta męskie, kocięta żeńskie nie żyją dłużej niż 2 tygodnie. Białe serwale są bardzo rzadkie. Próbuje się eksperymentować i rozmnażać białe samce z płowymi samicami oraz z hybrydami serwali z kotami domowymi (sawanah).
Biały leopard
W 2002 roku na granicy Indii i Bangladeszu odkryto albinosa. Przez dłuższy czas był problem z identyfikacją gatunku. Okazało się, że to leopard. Naukowcy mają nadzieję wykorzystać Gunvora (bo tak go nazwano) do uzyskania genu odpowiedzialnego za albinizm u tych kotów.