Strona główna

Puma - mały wielki kot

Puma - mały wielki kot

Puma - mały wielki kot

Puma - mały wielki kot

Puma - mały wielki kot

Występowanie

Pumę można spotkać w obydwu Amerykach – od terenów Kanady w Ameryce Północnej po Patagonię w Ameryce Południowej. Jeżeli będziecie w tamtych okolicach i mignie wam na wolności „koteczek” o wyżej podanych rozmiarach i brązowym bądź szaro-rudym futrze, jest szansa, że była to puma, gdzieniegdzie zwana też kuguarem. Oczywiście w ramach tego gatunku występują podgatunki, które mogą się różnić umaszczeniem i rozmiarami ciała. Na przykład puma o ciemnoszarym umaszczeniu, zamieszkująca Andy, jest najmniejszą przedstawicielką tego gatunku, a srebrzystoszara puma patagońska – największą.

Rozwój

Pumy gniazdują w jaskiniach, szczelinach skalnych, wykrotach lub zaroślach. Po trwającej około trzech miesięcy ciąży samica wydaje na świat od jednego do czterech małych pumiątek. Za młodu sierść kociaków jest miękka i pokryta czarnymi szeregowo ułożonymi plamami. Młode pokryte są cętkami, a na ogonie mają czarne pierścienie.

Po dwóch latach kociaki wyrastają na duże koty (długość ciała 100-200 cm, ogon o długości 50-85 cm, wysokość w kłębie 52-78 cm, masa ciała: samice – 35-50 kg, samce – 60-75 kg, choć w pojedynczych przypadkach może przekraczać nawet 100 kg) o stosunkowo małej głowie i smukłym tułowiu. Mogą one dożyć do 15 roku życia.

Zwyczaje

Jak na kota przystało, puma nie lubi wody (chociaż czasami widywana jest przy zbiornikach wodnych, jednak wejdzie do nich tylko w razie największej konieczności) i prowadzi nocny tryb życia. Dzień spędza na drzemce, najchętniej na drzewach, w wysokiej trawie lub gęstych zaroślach. Ulubione miejsca pumy to przede wszystkim duże przestrzenie porośnięte krzewami i skraje lasów.

Kiedy nadchodzi zmrok, udaje się na polowanie. Puma nie przepada za otwartą walką, woli na niczego niespodziewającą się ofiarę napadać z zaskoczenia. Jest niesamowicie zwinna. Puma to doskonały drzewołaz. Po cichu i bez najmniejszego problemu potrafi wspiąć się na wcześniej upatrzoną gałąź, z której nie tylko ma doskonały widok na okolicę, ale także świetne miejsce na zasadzkę. Jej łupem najczęściej padają słabsze ssaki: aguti, sarny, młode cielęta, owce, a także małpy i ptaki. Puma preferuje świeże mięso, choć jeśli nie może zjeść ofiary od razu, chowa ją, przysypując ziemią lub zakrywając liśćmi, po czym oddala się od miejsca polowania. Wróci tam tylko pod warunkiem, że niezbyt udały się kolejne łowy. Jednak jeśli mięso będzie zepsute, nie ruszy go.

Dzięki rewelacyjnemu słuchowi, puma jest w stanie uniknąć prawie każdego niebezpieczeństwa. Nie darzy sympatią ludzi i psów, przed którymi najczęściej ucieka. Tylko zdesperowana, mająca odcięte wszelkie drogi ucieczki, decyduje się zaatakować. Z tego też względu bywa nazywana kocim tchórzem, choć jest to oczywista nadinterpretacja.

Pomimo swojej dzikości i braku sympatii do ludzkiego gatunku, wzięte do niewoli jako kociaki młode pumy, dzięki dobremu i łagodnemu traktowaniu szybko się oswajają. Przywiązują się do swoich opiekunów, a swoją sympatię rozciągają także na wszelkie stworzenia hodowlane.