Strona główna

Lew

Lew

Lwy na sawannie

Lwice

Lew

Lew to, obok tygrysa, największy przedstawiciel kotowatych. Ten „kociak” od czubka nosa do czubka osiąga długość od 200 do 330 cm, jest wysoki na 60-100 cm, a jego waga może wynieść nawet 250 kg w przypadku samców i 160 kg w przypadku samic.

Te „maleństwa” można spotkać na równinach, sawannach (gdzie żyją ssaki kopytne), półpustyniach, terenach krzaczastych i, co ciekawe, także na terenach górskich. Podobno w Etiopii widywano lwy nawet na wysokości 4000 m n.p.m.

Cechy charakterystyczne

Ciało lwa jest masywne, a jego łapy silnie umięśnione. Ich zakończenie stanowią ostre pazury. Sierść jest jasnobrązowa, biała na brzuchu i wewnętrznej części łap. Uszy i grzbiet czarne.

Lwy spośród innych kotowatych wyróżniają się nie tylko swoją wielkością, ale także wyraźnie zarysowaną różnicą między płciami. Chociaż i wśród innych kotów samce są większe, jednak w przypadku lwów proporcje są zaskakujące. Pan lew jest o około 1/3 większy niż lwica i aż o połowę cięższy. Ponadto chlubi się dodatkowym owłosieniem, popularnie i naukowo zwanym grzywą, która otacza jego głowę i kark i sięga aż do barków. Owłosienie to pojawia się u samca po osiągnięciu dojrzałości płciowej i może mieć kolor płowy, rudawy, kremowy lub czarny.

Warto zaznaczyć, że grzywa lwa, chociaż utrudnia mu bezszelestne poruszanie się, ma wielkie znaczenie, jeśli chodzi o zaloty. Większą szansę u lwic mają samce z dłuższą i ciemniejszą grzywą, a jej gęstość świadczy o sile i sprawności samca. Oprócz walorów ozdobnych grzywa pełni też rolę ochronną głowy i szyi podczas walki.

Stadne obyczaje

Kolejną nietypową dla kotowatych cechą, którą mają lwy, jest zamiłowanie do życia w stadzie, które składać się może od trzech do trzydziestu zwierząt. Liczebność stada związana jest z dostępnością pożywienia oraz populacją lwów na danym terenie. Najczęściej lwia rodzina liczy do dwunastu osobników. Stado składa się z jednego lub z koalicji co najwyżej czterech samców, spokrewnionych (w przeciwieństwie do samców) samic oraz młodych. Panują w nim stosunki patriarchalne, nawet najniższy w hierarchii lew płci męskiej stoi w niej wyżej od samicy.

Jeżeli w stadzie jest więcej niż jeden samiec, co jakiś czas dochodzi między nimi do walki o przywództwo. Pokonany osobnik opuszcza rodzinę na zawsze. Swoją walecznością lwy wykazują się również w obronie stada. Wtedy to samce stają w pierwszej linii, samice zaś zostają w odwodzie.

Swoją dominację władca stada oznajmia głośnym rykiem, który może być słyszalny z odległości pięciu kilometrów. Ryk ma odstraszyć konkurentów, a dla stada jest rodzajem GPS wskazującym aktualną pozycję przywódcy.

Lwice wykazują się większym zrównoważeniem niż ich koledzy i nie ma problemy z przyjęciem do ich grona swoich młodszych koleżanek. W większości lwich rodzin samice opiekują się wszystkimi młodymi, samce zaś tylko swoimi potomkami.

Dzięki życiu stadnemu i wspólnemu w nim działaniu, czy to przy polowaniu, czy w obronie młodych, gatunek ten ma wśród kotowatych największy procent przeżywalności młodych oraz zdobywa najwięcej pożywienia. Wadą wspólnych polowań jest fakt, że zdobyczą trzeba się dzielić. Dlatego też zdarza się, że poszczególne osobniki oddalają się czasem od stada, aby cieszyć się pokarmem zdobytym może z większym wysiłkiem, ale za to w samotności.

Wielkie śpiochy i groźni łowcy

Lwy prowadzą raczej leniwy tryb życia, składający się głównie z odpoczynku. Ta czynność może im zająć 20 godzin na dobę. Podczas pozostałych czterech są zajęte zdobywaniem pożywienia oraz powiększaniem swojej rodziny.

Polowaniem zajmują się głównie samice. W zależności od rodzaju terenu polowanie odbywa się albo nocą (tereny otwarte), albo w ciągu dnia (tereny porośnięte gęstymi trawami lub krzakami). Łupem lwic najczęściej padają antylopy, gazele afrykańskie, żyrafy i guźce. Rzadko są to młode słoni, hipopotamów i nosorożców. Przy niedoborze pożywienia lwy zadawalają się gryzoniami, ptakami, padliną czy ludźmi (warto zaznaczyć, że nieszczególnie przepadają za tymi ostatnimi. Na taki posiłek decydują się najczęściej osobniki starsze lub słabe).

Podczas polowania rolą młodych lwów jest zagnanie upatrzonej ofiary w kierunku zaczajonych w trawie lub w krzakach doświadczonych samic, które powalają ją na ziemię. Następnie duszą ją, trzymając ją za pysk lub gardło. Zdarza się, że zasadzka nie wypali – chociaż lwy potrafią biec z prędkości 50-60 km/h potencjalna ofiara (antylopa, zebra) porusza się jeszcze szybciej i może uciec. Na nieudane polowanie jednak jest sposób. Korzystając ze swojej liczebności lwy mogą odebrać zdobycz innym drapieżnikom.

Podczas ucztowania obowiązuje kolejność „dziobania”. Jako pierwszy (pomimo że najczęściej nie przyłożył nawet łapy do polowania) żywi się najsilniejszy lew, później słabsze samce, samice i młode. Aby utrzymać się w dobrej formie, samiec musi zjeść 7 kg, a samica 5 kg mięsa.

Skąd się biorą małe lewki?

Lwy mogą rozmnażać się przez cały rok. Kiedy tylko samica wchodzi w okres rui, samce dowiadują się o tym dzięki intensywnej woni wydzielanej przez jej gruczoły. Z upatrzonym wśród dorosłych lwów partnerem lwica oddala się od stada. Przez kilka dni „zakochani” oddają się kilka razy dziennie aktom kopulacji, a także wzajemnym pieszczotom, takim jak lizanie czy łaszenie się do siebie. Ciąża samic trwa około stu dni. Po tym czasie na świecie może pojawić się do sześciu lwiątek. Maluchy mają cętki, które znikają po trzech miesiącach. Niestety statystycznie jedno na pięć kociąt dożywa wieku dojrzałego. Pomimo troskliwej opieki kilku samic, małym grozi niebezpieczeństwo ze strony innych drapieżników czy samców własnego gatunku, które mają zwyczaj pozbywać się potencjalnych rywali.

Lwiątka po urodzeniu są ślepe. Na świat niektóre z nich mogą już spojrzeć na trzeci dzień po urodzeniu, inne do jedenastego. Nieśmiałe pierwsze kroki stawiają już w poważnym wieku 10-15 dni. Jednak dopiero po czterech tygodniach stają pewnie na łapach. Zaczynają ząbkować po miesiącu. Po raz pierwszy oddalają się od matki i oddają się wspólnej zabawie z innymi lwiątkami po upływie jednego do dwóch miesięcy. Na polowanie po raz pierwszy udają się w wieku 11 miesięcy, po ukończeniu 15 są już w stanie zdobywać pożywienie samodzielnie.

Lwice dojrzałość płciową osiągają w przedziale wiekowy od 2,5 do 4 lat. Samce dopiero wyhodowaniu grzywy, która zaczyna rosnąć kiedy lew skończy dwa lata.

Przeciętna długość życia lwicy wynosi 16 lat, dla lwa 10.