Strona główna

Kontaktowe zapalenie skóry u kota

Kontaktowe zapalenie skóry u...

Zapalenie skóry może mieć charakter podrażnieniowy albo alergiczny. Jest to choroba trudna do diagnostyki, bowiem nie jest łatwo ustalić, co wywołuje objawy chorobowe.

Podrażnieniowe kontaktowe zapalenie skóry to rzadka choroba skórna kotów, która dotyczy wszystkich kotów bez względu na wiek, rasę czy płeć. W odróżnieniu od zapalenia skóry o podłoży alergicznym zachorować może każdy kot, wystarczy tylko ekspozycja na substancję drażniącą.

Przyczyny

Jest wywoływane przez kontakt skóry zwierzęcia z toksycznymi substancjami chemicznymi. Mogą to być kwasy, zasady, rozpuszczalniki, tworzywa sztuczne, detergenty i inne substancje, kontakt z którymi może powodować łagodne oparzenia chemiczne. W podrażnieniowym zapaleniu skóry pierwszej roli nie grają reakcje immunologiczne, ale mogą się pojawić równolegle.

Najczęściej podrażnieniowe zapalenie skóry jest wywoływane przez kontakt ze środkami owadobójczymi, w tym np. z obrożami przeciwpchelnymi. Chemia zawarta w obroży podrażnia skórę, kot traci miejscowo sierść, powstają strupy i ranki, przez które środek owadobójczy wnika w głąb ciała.

Silne reakcje wywołuje także kontakt z ropą naftową i jej produktami, np. naftą, nawozami sztucznymi (zagrożenie dla wolnożyjących kotów wiejskich), chlorowaną wodą. Należy uważać podczas prac remontowych, bowiem kocia skóra bardzo źle reaguje na lakiery i terpentynę.

Niestety czasami choroba jest wynikiem aktu bestialstwa wobec zwierzęcia i polania go toksycznym płynem.

Objawy

Objawy mogą się pojawić dobę lub dwie po kontakcie z czynnikiem wyzwalającym zapalenie skóry.

Najsilniejsze reakcje są u kotów z krótką sierścią, gdzie dostęp do skóry jest stosunkowo łatwy do przeniknięcia dla substancji drażniących. Największe zmiany dotykają najsłabiej owłosionych części ciała, albo miejsc z sierścią cienką i delikatną – brzucha, spodniej części ogona, opuszek, pach i pachwin, uszu, nosa, u samców zmianami dotknięta jest moszna.

Czasami podrażnieniowe zapalenie skóry może pojawić się po kąpieli jako reakcja na szampon przeciwgrzybiczny. Wówczas cała skóra jest zajęta zmianami zapalnymi, podobnie zresztą jak przy innych płynnych substancjach drażniących. Pojawia się zaczerwienie, grudki i inne wykwity, pęcherze i pęcherzyki, skóra się łuszczy i strupami. Po jakimś czasie sierść wypada i kot łysieje, jego skóra może być zliszajowacona – gruba i szorstka. Ponieważ kot odczuwa swędzenie drapie się, co prowadzi do nadkażeń bakteryjnych. W rozdrapane ranki może wdać się grzybica. Przy podrażnieniowym kontaktowym zapaleniu skóry kot może odczuwać większy ból niż przy zapaleniu o podłożu alergicznym.

Rozpoznanie

Najbardziej podobną chorobą do podrażnieniowego zapalenia skóry jest alergiczne

zapalenie skóry. Charakterystyczne są jednak miejsca na ciele objęte zmianami – mało owłosione. Jeżeli choruje jeden niż więcej kot, świadczy to o obecności czynnika drażniącego w danym środowisku – domu, ogrodzie czy na ulicy.

W celu identyfikacji schorzenia z miejsc ze zmienioną chorobowo skóra pobiera się wycinki do badania histopatologicznego. W wycinku mogą być obecne pęcherzyki wypełnione komórkami układu odpornościowego – neutrofilami. Może być widoczne zapalenie skóry z naciekami neutrofilowym, martwica naskórka, rogowacenie mieszkowe, pogrubienie naskórka. W zaawansowanej chorobie naskórek ulega owrzodzeniu. Pojawiają się miejsca dotknięte zapaleniem okołonaczyniowym.

Leczenie

Należy usunąć toksyczną substancję ze skóry i sierści kota. Najczęściej wystarczy gruntowna kąpiel w szamponie hipoalergicznym. Czasami trzeba zastosować substancję czyszczącą adekwatną do tej, która wywołała podrażnienie, np. olej napędowy zmywa się olejem roślinnym.

Jeżeli wdało się nadkażenie bakteryjne albo grzybiczne, weterynarz wprowadzi odpowiednie leczenie.

Kotu należy wzbogacić dietę o produkty bogate w substancje przyspieszające regenerację skóry i sierści - wielonienasycone niezbędne kwasy tłuszczowe omega-6 i omega-3,  np. Gammolen.

Zapobieganie

Należy uniemożliwić kotu kontakt z toksycznymi substancjami. Wszelką chemię w domu czy ogrodzie trzeba trzymać w miejscach, do których kot nie będzie miał dostępu. Szczególną uwagę na zabezpieczenia należy mieć w czasie remontu.

Trudno jest uchronić przed niebezpieczeństwem tzw. koty wychodzące.

Jeżeli istnieje konieczność używania obroży przeciwpchelnej, należy obserwować reakcję zwierzęcia i razie niepokojących objawów podrażnienia obrożę zdjąć, a kota pokazać weterynarzowi.