Strona główna

Schorzenia rogówki – powikłania po zranieniach i oparzenia 3/8

Schorzenia rogówki –...

 Zazwyczaj powstaje na skutek nieszczęśliwego wypadku – po oparzeniu gorącą cieczą czy parą. Zdarza się u kotów ocalałych z pożaru.

Przebieg

Oparzeniu rogówek towarzyszy przeważnie oparzenie spojówek i powiek.

Oparzenia termiczne rogówki dzieli się wg trzystopniowej skali:

1-szego stopnia: rogówka jest szara,

2-go stopnia: rogówka jest matowa,

3-ciego stopnia: następuje rozkład rogówki.

Leczenie

Przy silnym poparzeniu rogówka i spojówka zrastają się ze sobą. Aby temu zapobiec, do chorego oka wkrapla się wielokrotnie w ciągu dnia płynną parafinę.

Rokowanie

Przy oparzeniach 1-szego i 2-go stopnia jest pomyślne, przy oparzeniu 3-go stopnia raczej niepomyślne.

Oparzenie chemiczne - spotyka się dosyć rzadko. Zdarza się niestety także u kotów domowych, gdy nieodpowiedzialni opiekunowie trzymają preparaty chemiczne w miejscach dostępnych dla kotów. Aby doszło do oparzenia, kot musi mieć kontakt z toksyczną substancją, nie musi być ona w postaci płynnej.

O skali oparzeń decyduje czas ekspozycji na czynnik parzący , jego ilość oraz rodzaj (inaczej parzą kwasy, inaczej zasady, przy poparzeniu niegaszonym wapnem dodatkowo wydziela się ciepło powodując oparzenie termiczne).

Przebieg

Podobnie jak w przypadku termicznego oparzenia rogówek, poparzone są zazwyczaj także spojówki i powieki.

Oparzenia chemiczne także dzieli się wg trzystopniowej skali.

1-szego stopnia: jako takich zmian w rogówce nie widać, ale są widoczna na powiekach,

2-go stopnia: zmętniona rogówka jest dotknięta miejscowymi, drobnymi ogniskami rozpadu, może się zacząć zrastać ze spojówką powiek ( w worku spojówkowym pojawia się dużo włóknika),

3-ciego stopnia: następuje rozkład rogówki, istnieją duże obszary ze znacznym ubytkiem nabłonka lub nabłonkiem uszkodzonym.

Przez kilka godzin po wypadku rogówka zachowuje przejrzystość, ale ostatecznie dochodzi do rozpadu tkanki.

Leczenie

Jak najszybciej należy udzielić kotu pierwsze pomocy wypłukując żrącą substancję z oka. Płukanie należy powtarzać co kilkanaście minut, bowiem toksyna z każdą chwilą przedostaje się coraz bardziej w głąb oka.

Rokowanie

Przy słabym poparzeniu jest szansa na ocalenie wzroku, przy silniejszym skutkiem kontaktu z substancją żrącą jest nieodwracalna ślepota, a często konieczność amputacji oka.

Dlatego tak istotne jest zachowanie koniecznej ostrożności i odpowiednie zabezpieczanie domowe czy ogrodowej chemii tak, by nawet najbardziej ciekawski i sprytny kot nie był w stanie sforsować zabezpieczeń.

Powikłania ran

Wszystkie wymienione urazy mechaniczne mimo leczenia mogą dawać powikłania skutkujące u kota pogorszeniem widzenia albo jego utratą.

- zmętnienie rogówki (bielmo)

Rozległe głębokie rany (szczególnie przenikające) goją się przez bliznowacenie skutkujące zmętnieniem rogówki. Jeżeli blizna znajduje się przed źrenicą, pojawia się problem z widzeniem. Czasami zmętnienie częściowo ustępuje (okolice blizny), ale w miejscu samej blizny pozostaje.

- garbiak

Jest to zniekształcenie rogówki, które powstaje jako komplikacja po przeszywającej ranie rogówki, jeżeli odpowiednio wcześnie nie zostanie na oko nałożony opatrunek uciskowy.

Tęczówka wyrwana z miejsca przez wyciekającą ciecz wodnistą zostaje uwięziona w otworze w rogówce i wrasta w nią, a ciśnienie w oku wypycha świeżą bliznę - powstaje uwypuklenie zwane garbiakiem.

Częściowe garbiaki położone na krawędziach rogówki nie powodują dużych zaburzeń widzenia, jednak całkowite, które zasłaniają centralnie źrenice oznaczają utratę wzroku.

Powikłaniem po dużym garbiaku, przez który powieka kota się nie domyka jest wysychanie rogówki a nawet jej owrzodzenie.

Bardzo duże garbiaki są niestety wskazaniem do usunięcia gałki ocznej.

- zapalenie gałki ocznej

Przeszywające rany umożliwiają dostęp do oka bakteriom , które wywołują ropne zapalenie gałki ocznej – poczynając od zajęcia tęczówki, przez błonę naczyniowa aż do siatkówki. Ostatecznie zapalenie obejmuje także spojówki i tkanki oczodołu, wywołując ich znaczny obrzęk i tym samym uniemożliwiając kotu domknięcie powiek chorego oka.

Ropień pęka sam lub się go otwiera.

Niestety zazwyczaj kończy się to ślepotą, a nawet usunięciem gałki ocznej.

- pęcherzyk rogówki (przepuklina)

Jest powikłaniem głębokich ran rogówki, gdy zostają uszkodzone tkanki osłaniające blaszkę graniczną tylną.

Ciecz w oku wypycha blaszkę ponad powierzchnię rogówki tworząc przezroczysty lub nieprzezroczysty pęcherzyk, który w zależności od położenia względem źrenicy ma wpływ na pogorszenie wzroku w różnym stopniu, lub nie ma wcale.

Przepukliny rogówki się nie leczy.

- zrost przedni

Jeżeli dojdzie do zranienia przenikającego, z oka wypływa ciecz komorowa wyrywając tęczówkę z jej położenia. Jeżeli otwór jest niewielki, tęczówka nie uwięźnie w otworze rany, ale tylko będzie przylegała do tylnej ściany rogówki tworząc „korek” i ostatecznie w nią wrośnie. Rogówka nie mętnieje, ale źrenica traci swoją pierwotną ruchomość.

Zrost tylny natomiast to tęczówka zrośnięta z soczewką.