Strona główna

Koci ideał nie tylko wystawowy

Koci ideał

W rejestrach różnych organizacji felinologicznych na świecie znajduje się około 100 ras. Każda ma swój standard, czyli szczegółową charakterystykę wyglądu zewnętrznego idealnego kota danej rasy, w której zawarte są dokładne opisy nie tylko kształtu głowy, tułowia, kolor futra, ale nawet takich elementów, jak oczy, uszy, czy ogon. Oczywiście trudno porównywać rasy kotów o tak odmiennych standardach, jak na przykład reks dewoński i kot perski. Dlatego na wystawach każda kocia rasa oceniana jest według swego standardu, z podziałem na odpowiednie klasy i kategorie. Można jednak pokusić się o stworzenie sylwetki kota idealnego niezależnie od tego, do jakiej rasy należy.

Cechy ideału

Idealny kot powinien odpowiadać standardowi swojej rasy i wykazywać typowe dla niej cechy. Jeśli uszy przedstawicieli tej rasy według standardu mają być duże: ma duże. Jeśli oczy powinny być żywo zielone: ma żywo zielone. Jeśli ma być kotem smukłym: jest idealnie smukły. Za zgodność ze standardem na wystawie kot może otrzymać maksymalnie 100 punktów – tyle miałby nasz ideał.

Ideał oczywiście musi być zdrowy i czysty: żadnych chorób, żadnych wad odziedziczonych po przodkach, żadnych pcheł czy innych pasożytów zewnętrznych. Kot powinien być wypielęgnowany, a jego futerko wolne od pyłu, łupieżu, śladów pasożytów, kurzu czy innych zabrudzeń. Kot biały powinien być idealnie biały: bez śladów jakichkolwiek plam czy zażółceń. Czyste powinny być jego uszy i łapki, a pazurki koniecznie przed wystawą obcięte. Zabiegi pielęgnacyjne powinny podkreślać piękno danego kota i specyfikę rasy.

Czaszka powinna być zaokrąglona w stopniu określonym w standardzie rasy, proporcjonalna do wielkości zwierzęcia. Nos musi mieć budowę pozwalającą na normalnie oddychanie. Ważna jest też prawidłowa budowa szczęki i żuchwy i zgryz nożycowy. Zęby powinny być w komplecie, normalnych rozmiarów, prawidłowo i równo osadzone, niewidoczne przy zamkniętej żuchwie oraz czyste (bez kamienia nazebnego i  nie pobrudzone jedzeniem).
Kot musi być w doskonałej kondycji fizycznej i, co istotne, nie wykazywać żadnych wad anatomicznych. Podczas prezentacji sędzia powinien mieć możliwość wyczucia struktury kostnej, muskulatury oraz jakości i struktury futra.

Dlatego ważny jest też charakter: kot wystawowy powinien pozwolić się ocenić, a więc nie może być nieufny, lękliwy ani agresywny.

Takim kotem na wystawach zachwycą się sędziowie i będzie dumą każdej hodowli.