Strona główna

Zgodnie z prawem – podatek od kota

Podatek od kota

Kupując kota rasowego od hodowcy nowy opiekun podpisuje szczegółową umowę, zawierającą nie tylko podstawowe dane dotyczące kota (rasę, płeć, numer rodowodu, imiona rodziców, a także cenę zwierzęcia), ale regulującą również inne kwestie, jak choćby dotyczące wymaganej opieki weterynaryjnej, przeznaczenia kota do hodowli lub „na kolanka” itp. Jednak podpisanie umowy to nie wszystkie formalności, których trzeba dopełnić, z czego wielu początkujących opiekunów nie zdaje sobie sprawy. Zgodnie ze znaną łacińską maksymą: nieznajomość prawa szkodzi, dlatego warto przypomnieć, że od momentu zawarcia umowy kupna kota na nabywcy zwierzęcia ciąży obowiązek podatkowy, związany z dokonaniem czynności cywilnoprawnej. To skomplikowane? O podatkach trudno napisać prosto, ale już tłumaczymy.

Zwierzę jako przedmiot (umowy)

Każdy miłośnik zwierząt poczuje się oburzony stwierdzeniem, że zwierzę to rzecz. Zresztą zgodnie z ustawą o ochronie zwierząt, która jasno stwierdza, że „zwierzę, jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą. Człowiek jest mu winien poszanowanie, ochronę i opiekę” (Art 1. paragraf 1.1. ustawy). Jednak inaczej wygląda sytuacja, gdy dochodzi do sprzedaży zwierzęcia, gdyż takich kwestii ustawa o ochronie zwierząt nie reguluje, a „w sprawach nie uregulowanych w ustawie do zwierząt stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące rzeczy”  (Art 1. paragraf 1.2. ustawy). Na ten właśnie zapis powołują się urzędy skarbowe, uznając, że kupując zwierzę podatek należy zapłacić. Co więcej, tak samo uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, który już w 2009 orzekł, że ustawa o ochronie zwierząt ma zapewniać zwierzętom humanitarne traktowanie, natomiast kwestie związane z obrotem (kupno i sprzedaż) wyjaśniają inne przepisy, a mianowicie ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych. W ten sposób w świetle prawa podatkowego zwierzęta traktowane są jak rzeczy. Dlatego kupno zwierzęcia związane jest z obowiązkiem uiszczenia stosownego podatku. Kupno naszego rasowego kota również.

Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych

W kolejnych rozdziałach ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych szczegółowo wyjaśnia takie sprawy jak przedmiot opodatkowania, obowiązek podatkowy, podstawa opodatkowania oraz wysokość podatku, zwolnienia od podatku, zapłata i pobór podatku oraz właściwość organów podatkowych. Przetłumaczymy to teraz na ludzki język:

Przedmiot opodatkowaniab, oznacza to, od czego mamy zapłacić podatek. Ustawa stwierdza, że podatkowi podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych. Podpisanie umowy kupna/ sprzedaży kota to czynność cywilnoprawna. Skoro kot podczas sprzedaży jest rzeczą – płacimy podatek. Dotyczy to zarówno kota kupionego w Polsce, jak i za granicą, w przypadku gdy nabywca mieszka w Polsce i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Polski.

Paragrafy dotyczące obowiązku podatkowego wyjaśniają, kto ma zapłacić podatek. Przepisy są jasne: obowiązek podatkowy spoczywa na kupującym (czyli nowym opiekunie kota) i powstaje natychmiast, kiedy podpiszemy umowę.

Podstawa opodatkowaniato kwota, od jakiej płacimy podatek, czyli wartość rynkowa kota. Cena zakupu zwierzęcia określona jest w umowie, jaką podpisujemy z hodowcą – to jest właśnie podstawa naszego podatku. Może pojawić się pokusa zaniżenia wartości rynkowej kota, ale jeśli urząd skarbowy nabierze podejrzeń, że oszukujemy (bo cena jest podejrzanie niska), może się to skończyć nieprzyjemnie. Trudno dociec, według jakich kryteriów urząd ocenia wartość rynkowa kota, więc najlepiej po prostu nie oszukiwać.

Wysokość podatkuczyli ile mamy zapłacić, ustawa określa następująco: od umowy sprzedaży nieruchomości, rzeczy ruchomych, prawa użytkowania wieczystego, własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz wynikających z przepisów prawa spółdzielczego: prawa do domu jednorodzinnego oraz prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym   stawka podatku wynosi 2 procent. Można się zastanawiać, gdzie w tym wszystkim kot. Ponieważ kot nie jest prawem do lokalu mieszkalnego ani tym bardziej nieruchomością, w myśl ustawy stanowi prawdopodobnie rzecz ruchomą, z czym z pewnością zgodzi się większość kociarzy.

Kwestia jak płacić, czyli zapłata i pobór podatku również jest określona szczegółowo. Podatnicy (czyli kupujący kota) są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego (nie czekać!), złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych (deklaracja PCC-3) oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego (czyli od dnia podpisania umowy). Właściwość organów podatkowych też brzmi, jak brzmi, a oznacza po prostu urząd skarbowy, w którym nowy właściciel kota powinien to wszystko zrobić. To ten sam, w którym płaci wszystkie inne podatki.

Kiedy nie płacisz? Sytuacje wyjątkowe

Nie zawsze nabywając kota trzeba zapłacić podatek od czynności cywilnoprawnych. Oto sytuacje, w których nowy opiekun nie płaci:

• Wartość rynkowa kota nie przekracza 1000 zł. Wtedy trzeba tylko złożyć w urzędzie skarbowym deklarację PCC-3;
• Kot został adoptowany ze schroniska;
• Kot został kupiony od firmy, będącej płatnikiem VAT w ramach prowadzonej przez tę firmę działalności gospodarczej, a więc na fakturę VAT;
• Kot został przekazany w formie darowizny. Zwolnienie od podatku od darowizny dotyczy nieodpłatnego nabycia kota o wartości rynkowej do 4.902 zł. W takiej sytuacji w urzędzie skarbowym trzeba tylko zgłosić otrzymanie darowizny.

Co to wszystko znaczy?

Skomplikowany język ustaw i przepisów czasami brzmi niezrozumiale dla zwykłego człowieka. Dla ułatwienia podajemy zatem prostą instrukcję obsługi podatku od kota: Kupując kota, który kosztował więcej niż 1000 zł, w ciągu 14 dni od zawarcia umowy z hodowcą musisz w swoim urzędzie skarbowym złożyć deklarację PCC-3 i zapłacić podatek w wysokości 2 procent ceny kota. I już wszystko wiadomo.